सांजनभिच्या शुक्रता-या
चमकत रहा नभी
साठवून घेईल नयनी
दारात रात ऊभी
ही अत्तरगंधी चंद्रकोर
झिरमीर झिरमीर वारा
चिंब सुगंधी झाल्या
नदीत वाहत्या धारा
गवत हिरवे डोले
प्रकाश चंदेरी पाहता
ही झुळुक का धुंदावे
तुझा गंध वाहता
पुलकीत होतो माळ
का सरसर फुटून येते
कृष्णाच्या आभासात
तुझी राधा दाटून येते
धुके पसरल्या राती
हा चांद धुसर होतो
उधाणल्या चंद्रप्रकाशी
स्वतःचा विसर होतो
हे रानभारले चांदणे
असे खुलुन येते
तुझ्या निव्वळ आभासात
मन भुलुन जाते
रान जागल्या होवून
देतो आठवणींचे हाकारे
रात्रीच्या अंधारात घुमती
चकोराचे पुकारे
मनाच्या बासरीला
मग सुचते तुझे संगीत
स्फटिकाच्या चांदण्याखाली
सावळी रात्र होते रंगीत...
(प्रताप)
"रचनापर्व "
8/10/2019
हिवाळ्याच्या चाहुलीचे शब्दबन...

No comments:
Post a Comment