मनीचा समुद्र नदीकडे वाहतो....
सांजधुक्यात ओलावलेला चांद
सांजेने स्पर्श केला
सोनतमाच्या किरणासवे
चंद्र धुक्यातून आला
मी टिपुन घेतला चांदवा
सांज सोनेरी झाली
मी शोधत राही माळरानी
तुझ्या धुक्याची खोली
झिरमीर झाल्या सायंकाळी
हि हुरहुरीची हवा
भारून उडतो आभाळी
क्लांत पाखरांचा थवा
लालीमेचे धुसर पट्टे
आकाशी कोण रेखले
प्राजक्ताचे कोसळले फुल
गंध पेरते एकले
दिवेलागणीचा प्रकाश धुकेरी
संध्या हळुवार दाट होते
आठवणींच्या ओहोळाची
मग रौद्र लाट होते
चंद्र ऊभारतो मग
तुझ्या कांतीचा मनोरा
भांबावल्या मनास माझ्या
न लाभतो किनारा
मी चांदण्यात न्हातो
मी चंद्रात तुला पाहतो
माझ्या मनीचा समुद्र सारा
तुझ्या नदीकडे वाहतो
(प्रताप)
"रचनापर्व"
दिनांक...कधिही, कोणत्याही दिवशी...
( 9/11/2019)
prataprachana.blogspot.com

No comments:
Post a Comment