Sunday, December 1, 2019

ओंजळीत पडणे...

हा रस्ता,
हे सांज व्यापले धुके
कोणाच्या आठवणीने
काळीज ठोका चुके???

हे गवत,
ही कुजबुजती हवा
भारून येते संध्या
हा गंध कोणता नवा???

हे शिलालेख
ते दगडाचे तुटके शब्द
धुळीत उमटते धुसर
कुठल्या राजाचे प्रारब्ध???

हा पिंपळपार
ही रिकामी जागा
चांद उगवत्या दिशेला
का मिळत नाही धागा???

हे झडले मोरपंख
त्याचा चकाके डोळा
का दाटून येतो मनात
मयुरपंखी सोहळा???

हे हुरहुरीचे गाणे
व्याकूळ व्याकूळ संगीत
कोणाच्या आभासाने
हा अंधार होतो रंगीत???

हे संध्याकाळचे येणे
जणु मृगजळाचे पाणी
का वाटते ती चांदणी
चमकते दिनवाणी???

हा टिमटिमता काजवा
त्याचा प्रकाशी कयास
का भिडत जाते मन
अंधाराच्या भयास???

हे शब्दफुलांचेअसे
नित्य नित्य झडणे
का टळत नाही कवितेचे
तुझ्या ओंजळीत पडणे???
(प्रताप)
"रचनापर्व"
दिनांक 1/12/2019
Prataprachana.blogspot.com










No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...