सांजदिव्याची गीते...

दुर धुक्याचे रस्ते आणी

सांजेचे हळुच येणे

रात धुक्यावर पसरत जाई

चांद दवाचे गाणे

धुक्यात बुडल्या आठवलेणी

कसला आभास पसरे?

शांत धुक्यावर उमटून येते 

मन कुणाचे हसरे?

उडून गेले पाखरथवे

मागे शिल्लक रस्ते

डोंगरमाथी गडदराती

पुनव चकाकी दिसते

किती लिहावे आठवगाणे

धुक्यात शब्द विरती

शब्द गिताचे सांज धुसर

अर्थासाठी झुरती

दुर डोंगरी साजन वेळ

वाट कुणाची पाही?

वारा असला भलत्यावेळी

गंध कुणाचा वाही?

धुक्यात बुडल्या फांदिला

ही कसली बहर फुले?

उडून जात्या पाखराला

आकाश असते खुले

वाट निघाली अस्ताला

चंद्रउगवत्या वेळी 

कोण मुसाफिर पसरून धरे

चांदण्याची अंधूक झोळी?

दुर दिशेला एक खिडकी

हवेस खुली भेटते

त्या खिडकीला चांद उगवेल

असे उगा का वाटते?

धुके मुक्याने झरून जाई

रात बहरत जाते

खिडकीच्या अंतरंगी मग

सांजदिव्याची गीते

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

23/5/2021

पुनव चांद....

हवेत उडतो सुगंध

बनून सांज धुळ

मी चंद्रकोरीच्या हृदयी

शोधतो तुझे कुळ

हा पसरला माळ

ही तप्त मातीचे असणे

मी वळिवाचे थेंब घ्यावेत

तुझ्या आभासातुन उसने

हा पोपटथवा निघे 

कुठल्या दुर देशी

वारा थबके क्षणभर

न ओलांडता गाववेशी

दुर निरंजन लकाके

संध्या समय साजरा

खुण दाटते नयनी

संधेत बुडाल्या नजरा

मी चांदण्याचे लामणदिवे

आभाळास भेट देतो

पारिजाताच्या फांदिवर 

मग चंद्र थेट येतो

तुझ्या निरंजनाचे कवडसे

चंद्र सोन्यात सजतो

चांदण्याचा जिव मग

फुल दवात भिजतो

अंधार हळुवार वितळे

चांद ठिबकता मनी

तुझ्या चांदण्याखाली

मी प्रकाशाचा हो धनी

सांज भुरभुर वाहे

चांदण्याचा आभास

चंद्र निरखुन घेतो

मुक्त शितल नभास

कधी चंद्र बनून ये

खिडकीच्या गवाक्षी

रेखु दे तनावर तुझ्या

शितल चांदण नक्षी

मनीचा चंद्रध्यास

आभाळास भिडतो आहे

चंद्रकोरीत निमुळत्या

पुनव चांद घडतो आहे....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

15/5/2021

ओंजळीतले लिली फुल....

चंद्र जणू हा

प्राषूण सोने

उजळत राही

अंधार कोने

ढग जणू की

भुल मंतर

सांधत राही

अवनी अंतर

सांज जणू की

बहर माया

रातीस बिलगे

चांदण काया

शब्द जणू की

व्याकूळ ओवी

चंद्रसुरातुन 

आर्त गावी

तु जणू की

सांज हाकारा

पाखरचोची

धुंद पुकारा

मी जणू की

एकट फुल

सांजरंगी

काहूर भुल

नजर जणू की

गीत पारवा

पुकारणारा

सांज गारवा

आठवण जणू

झाड फुले

फांदिवर लगडती 

स्वप्न झुले

झुळुक जणू की

स्पर्श आभास

चंद्र बिलगे

निल नभास

सांज जणू की

तुझी भूल

ओंजळीतले

लिली फुल.....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

14/5/2021

सिगल गीत.....

हैराण संध्येवर घाले

रात गडद घाला

भेटीचे गीत चोची

निघते पक्षांची माला

ती रांग नभात उडते

झाड एकले पाहते

परतून आल्या पंखातुन

झाडाची झुळुक वाहते

अंधार व्यापतो अवनी

देवून उजेडाचे भास

मिटल्या पंखाना जाचते

नभी झेपावण्याची आस

सिगल एकला उडतो

अथांग सागरा वरती

लाटांच्या खोल आतुन

सुर ओलसर झरती

झाडात अवलीया येतो

गातो कलाम आर्त

ढोलीत घुमते काळीज 

अंधार दाटतो गर्त

फुले बहरून सांडती

बहराची फुलोर गाणी

चंद्र उजाळत असता

तळ्यात स्तब्ध पाणी 

मी लहरी वेचून घेई

तळे असता दंग

रातीच्या तनावर उमटे

काजळाचा उजळ रंग

झाड,पक्षी, तळे

त्यांना आस लागे

फुलझडीच्या आवाजाने

तु कशास व्हावे जागे?

रात अशीच अवकाशी

मंद धुंद चढू दे

किना-याच्या ओढीने

सिगल एकला उडू दे!

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

13/5/2021

दुव्याचे आशियाने.....

नभावर माझ्या 

दुव्याचे आशियाने

चांदण्याचे चमकते

आत्मे सुफियाने

हवेच्या लहरी

मुक जणू पारवे

कुणाच्या कुशिला

चंद्रस्पर्शाचे गारवे

आळवी दरवेशी

हात त्याचे वरती

डोळे आसमानाचे

त्या ओंजळीत झरती

चांदव्यात घुमे रावा

शिणले त्यांचे पंख

अवकाशी आभाळाला 

अंधारांचे डंख

रात जणू बोलते

शब्दांची फकिरी

गझलेच्या तळव्यावरील

सजती मग लकिरी

तुझ्या शब्दांचे घेत माग

मी आलो कुठल्या गावा

देव करी राउळी जणू

चिंब भक्तिचा धावा

हस! कमलदलातुन

घे धारून हा फुलवा

मी आवरून घेतो मजला

तु दिलेला भुलवा

तु नसता समीप येथे

नसतो जणू दिगंत

मी मिटवून चांदण्याना

विझवे आसमंत

चांदण्याचे आत्मे घेवून

दे आसमंता चकाकी

मी टाकिन ओवाळून 

तुजवर नयनाची लकाकी....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

2/5/2021

जोगियाच्या मनाला....

जोगियाचे धन
जोगियाच्या हाती
मी जपल्या दिव्यात
काळजाच्या वाती

जोगिया गातो
समाधीचे गाणे
माती फुलवीते मनी
मोतियाचे दाणे

सांज भरू येते
वारा जोगियाशी बोले
झोळीत त्याच्या
सुगंधाची फुले

निघे आसुस धरती
भेटण्या चांदण्याला
मी स्पर्शु पाही
चंद्रनभिच्या गोंदणाला

दुव्यासाठी उंचावती
जोगियाचे हात
ईश ही देई
त्याला कृपाळु साथ

माझ्या मनाचा जोगिया
निघे तुझ्या दिशेला
वळणाची वाट
अंथरली कशाला?

नवगीते गातो ॠतु
जोगियाचा पावा
तुझ्या मनास फुटावा
माझ्या जोगियाचा धावा

ऋतु सांडावा ओसरी
फुले कुठे पसरू?
तुझ्या अभंगांची ओली ओवी
कशी मी विसरू

फुलपाखरांचे थवे
त्याच्या बोटावरी फेर
जोगियाच्या मनाला
परवरदिगाराचा घोर....
(Pr@t@p)
"रचनापर्व "
www.prataprachana.blogspot.com
1/5/2021