पैलतीरावर मोह

दुःख नदीवर आले

पाणी भरण्या ओले

काळीज तयाचे तेथे 

ओले पाणी झाले

माठ कुणाचा तेथे 

असाच राहून गेला?

निद्रिस्त यशोधरेला

जणू सिध्दार्थ पाहून गेला

ढग ही आभाळातला

नदीत बुडून जातो

त्याचा शिरावळाने

थवाही उडून येतो

मी तम उधळून नभावर

नदीत चांदणे वाहतो

दुःख सागरा निघाले

काठावरूनी पाहतो

लाटांच्या खाली उमटती

मंद हाकांचे डोह

मी ऐलतीरावर उभा

पैलतीरावर मोह !

                        ("やraτa ₱)                           

www.prataprachana.blogspot.com

 १६. १२.२०२३