गर्द धुके ना सरते
सुर्य कुठे हा दडतो?
खोल मुळातून वृक्षाचा
जिव पहा अवघडतो
घनघोर एकांताला
फुटे ना कुठली भाषा
मी अवकाशाला लावतो
माझी ललाट रेषा
कसली किनार चंदेरी
या भाळास ये चकाकी
माझ्या काळोखाला
मग स्वप्नांची लकाकी
कोण मोडते स्वप्न
सलग शहारणारे?
मी दुरुन न्ह्याळतो पाखरे
तुझ्या अवकाशी विहरणारे....
("やraτa ₱)
www.prataprachana.blogspot.com
५. १२.२०२३

No comments:
Post a Comment