सांजपक्षी....

चंद्र सांडतो आभाळी

पुर येतो रानी

चांदण्याच्या काळजाला

काहूराची गाणी

लागे सागराला ओढ

लाटा वर येती लाटा

दुर विरून जाती

संधेच्या शामल वाटा

मी ढग सोडले मागे

पुसत निघालो खुणा

एकल्या पाऊलवाटेला 

तेच वळण पुन्हा...

अभंगी आर्ततेचे क्षण

तुझा आभास ओझर

व्याकुळ फुलासाठी

फांदीस फुटावा पाझर

मी रेखत असता मुक

आभाळावर चांदणनक्षी

मनात विहरत असतो

आठवांचा सांजपक्षी...

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(१८ ऑक्टोबर २०२१)