ढग चालले चालले
न्ह्याळत साजन खुणा
आणी स्पर्शिती डोंगर
आठवणींचा जुना
दिसतो एक पारवा
शोधत अजाण खोपा
युगायुगाच्या अंतराने
त्याच्या काळीजखेपा
दुर सजनी एकली
क्लांत आठववेळी
बट एक स्थिरावे
तिच्या उन्नत भाळी
हात उगाच काहूरे
चेह-याचा अधिर भास
या सांजेस गुलाबी छटा
भवती तुझा सुवास....
("やraτa প")
www.prataprachana.blogspot.com
१५. ११.२०२३

No comments:
Post a Comment