धुकेरी एकांत...

धुक्यात चंद्र वाहे
नयनात ढग थिजतो
ओल्या पाऊस वेळी
एकांत अवघा भिजतो

चंद्र उभा व्याकुळी
जणू मिरेची विणा
शामलकांती नभी
शोधत गिरधर खुणा

दुर दरीतळाला
वाट तमात बुडते
स्वप्नांची काळीजमाया
तुझ्या आभासी जडते

कसे कुशीस घेवू
हे भुरभुरणारे धुके ?
आक्रोशती हाक माझी
मौनात स्तब्धे मुके

एकांताचे भोग तू
दिले शब्दांच्या भाळी
कशा विराण्या गाऊ
अशा धुकेरी वेळी?

मुक धुक्याच्या संगे
चांद नभी एकला
असला कसला आकांत
तु झोळीत त्याच्या टाकला.....?

                ("やraτa ₱)                          
www.prataprachana.blogspot.com
                    २८. ११.२०२३