दरवेशी

या साजनवाटा भिनती

जणू धुक्याला रंग

मी सांजनयनी पाहे

तमाचे काजळी अंग

तु सांडुन जाते सारे 

माझ्या ओंजळी तारे

मी रातगतीचे चांदणे

रेखतो तगमगणारे

तू देत नाहीस हात

माझ्या रित्या हाती

मलूल एकट विझती

हृदयाच्या हळव्या वाती

दे ना चेत मनाला

अंधार जाचला असता

मी व्यापून असे काय घेवू?

तुच तु साचला असता

दे अखंड असे चैत

या हेमंती क्षणांना

तु दे अंतराळ अनंत

एकेका प्रेम कणांना

व्यापू दे अंतर्बाह्य 

ये असे एकदा कवेशी !

शब्दांचे नगर वसवेल

हा विरहांकित दरवेशी...

                           ("やraτa প")                           

www.prataprachana.blogspot.com

   ९. ११.२०२३