एकांतास सद्गती

तळे तुझ्या मनाचे

एकला बदक राहतो

झाडांचा आत्मा तुटका

सुन्न मनाने पाहतो

तु बसली होती तेथे

शब्दांचे हिरवे वारे

हृदयतळाचे निनाद 

एकांती थरथरणारे

आजही गंध मनाला

तु वेचल्या कळ्यांचे

नयनी स्तब्ध आवेग

दाटल्या गळ्यांचे

तु शब्दबनाच्या वाटा

सोडुन निघता मागे

मी गंधफुलांचे माग

ठेवतो कळण्याजोगे

भयकंपीत असते नसणे

कसे तुला मी सांगू?

मनातल्या हाकांना

रामप्रहरी कसा लांघु?

गाठेन कधी मी तळे

ओळखण्या तुझी खुण

मनात गुंजत असता 

तुझ्या कुळाची धुन 

ठेव हाक एक मागे

मिठी न राहो रिती

एकांत व्याकुळ माझा

दे त्यास तु सद्गती.......

"やraτa प"

"रचनापर्व"

www.prataprachana.blogspot.com

२.४.२०२३