देशांतर

होताहे देशांतर माझे

जणु मी खुद्द हरवतो

रित्या उदास फांद्यांवर 

मी भास जुने मिरवतो 

हे अनाम दुःख अनुत्सुक 

जेरबंद होऊन अडते

रित्या एकल्या खोप्यासाठी

मुळ तळात रडते

हसते झाड उशाला

डोक्यावर शिशिर येतो

अनाम बहर धारण्या

कसला उशीर होतो?

शहरातील घड्याळाचे

कसे थांबवू काटे?

मी मुक्या गतीने निघतो

टाळतो बोभाटे...

 

घेऊ तळे कुशीला?

की होऊ वाहते पाणी?

बदले कुस दुरावा

हो एकांत आबादानी

दुःख तुझे गोजिरे 

काळजात बघ हसले

मी बुडवून माझी गाथा

गाऊ अभंग कसले?

राहशील का तु असाच

भगवंत पावणारा?

शब्दांच्या गालखळीवर

तिट लावणारा 

"やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

१३.४.२०२३