Monday, February 14, 2022

चाहुलीचे ऋतू...

चंद्र निळाई राती
झाडास पालवी फुटे
दुर माळावरती दुव्याचा
निळा तारा तुटे

तुटला तारा गातो
निळे गीत उद्याचे
काळीज वाहत निघते
भिजल्या दुर नद्याचे

विव्हल तिराची भाषा
सागर तळात बुडते
पुनवेच्या चंद्राखाली 
चकोर जोडी उडते

ही ओंजळ भरून जाते
चांदण्याचे शुभ्र फुल
रातीवर जडत असते
चंद्राची निळी भुल...

निळ्या चंद्र उजेडी
सारे असता विझले
हळू उचल पावले
चांदणे नुकते निजले

चाहूलीचे ऋतू पेरून
रातीचा बदले रंग?
निळ्या आभाळी चंद्र 
होतो निळा दंग....
▪ (Pr@t@p)▪
"रचनापर्व "
www.prataprachana.blogspot.com 
(१४ फेब्रुवारी २०२२)

No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...