होवून...शांत...मुके....

ही फुलांच्या हृदयात
ऊमलती आग कसली?
सांजवेळी नित्य फुलणारी
आठवणींची बाग कसली

हे चांदणबन का झुकते
आभाळाच्या छातीवर
नसतात येत्या पाउलखुणा
अंगणातल्या मातीवर

दुर जात्या वा-या सवे
किती हाका सरल्या
बंद मनाच्या दरवाज्यातुन
तशाच मुक फिरल्या

पाखरशिळेतील ही ओल
अवकाशी जाई झिरपून
बागेतील आठव फुलांचे
बहर जाती करपून

मनावर फिरे मोरपीस
हे कसले आल्हाद दाटले?
पाकळ्यांचे अस्तर लुबाडून
बाजार फुलांचे थाटले

सुन्या पावलांचे मुक इशारे
आता रस्तेही रुळले
नित्य उमलत्या फांदीहून
बहर निपचित गळले

सांज गोठल्यावेळी
ढगांचे रंग निस्तेज फिके
शब्द गातात आठवगीते
होवून ..शांत...मुके....
(प्रताप)
16/2/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com