सांजवेळी खुलावा
तुझ्या ओंजळीत
अवघा वसंत फुलावा
सांजेला चांदण्याची
लगडून यावीत फुले
पालवीचे -हृदय
कंच हिरवे खुले
आभाळाला गंध
हवेला तुझा भास
सृष्टीवर ओसंडो
सारा पुनव मास
दिप जळावे मनाचे
अंधार जळुन जावा
माझा वातीचा भाव
तुला कळुन यावा
अवघे मुकेपण सरून
मौनाला शब्द फुटावे
बेभान मनाचे भान!
भान अलगद सुटावे
दिशा धुसर व्हाव्यात
रस्ता हरवून जावा
चांदण्यांने ढग पांघरूण
साधावा स्पर्श कावा
उधळून द्यावा प्रकाश
मन व्हावे लख्ख
हरवल्या पावलांना
सापडावा रस्ता चक्क!
सारे भारून जावे
मन भरून यावे
असे धुकेरी चांदणे
नित्य फिरून यावे
(प्रताप)
9/2/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com
.jpg)
No comments:
Post a Comment