सागर एकला....

भिरभिरे मन कशाने

कसला गहिवर आला?

चांदण्याच्या वेचणीला

आडे किरणांचा शेला

वाळुच्या मनाला

पाणियाचा संग

परतत्या लाटांना

किना-याचा चंग

नावाड्याला फुटे कंठ

वल्हवतो गाणी

पाण्याच्या तळात झुरे

फेकलेली नाणी

सारस एकला

बसे डोलकाठी

सागर झुरतो

नदीच्या पाण्यासाठी

निळाईचा रंग

अवकाशी भिडे

थवा पाणपक्षाचा

दिगंतात उडे

युगाची कथा 

सागराची मोठी

ऐकण्या अधिर

देवमाशांची दाटी

तळामुळात दडली

नदीची अपार माया

दिले स्वतःचे गर्तपण

नदीस पांघराया

खोलखोल दुःख

सागर वाहतो

तळाच्या आतुन

चंद्र सुर्याला पाहतो

चांदव्याच्या खाली

उधाणतो वेडा

निघण्या अवकाशी

नदी घाले खोडा

मुक उभा युगे

सागर एकला

लाटा वाहूनी किनारी

जिव नदीचा थकला....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

28/4/2021