भेटत नाही

हाक जरी आभासी

आत होई प्रस्तरभंग

शब्दातला भाव माझा

बनतो मग अभंग

काजव्याच्या पंखाखाली

मी शोधे उजेड वाटा

विव्हल फुल माझे

अलिंगते तिक्ष्ण काटा

कसले मंतर पेरत

ही हवा मंद वाहते?

साजनकुशी रिकामी

शामल संध्या पाहते

या याद उमाळया वेळी

तुझी आठवण दाटते

आकाश माझे व्याकुळ 

तारा होऊन तुटते

तुटत्या ता-याखाली 

माझी आस तुटत नाही

कोण अजाण हे अज्ञात

कळवळून भेटत नाही....

"やraτa प"

"रचनापर्व"

www.prataprachana.blogspot.com

५.२.२०२३