होते का कातर कातर
सय तुझी दाटता?
मी शब्द कवेला घेतो
एकांत भय वाटता
झळ उन्हाची विझता
कविता माझी पेटते
भूमीत निजल्या सितेस
हाक जणु की फुटते
होते थेंब थेंब झरण्या
कवितेची पापण्या दाटी
वृत्ताचे हळवे रंग
सजती मग ललाटी
मी यमक शोधत नाही
न की शोधतो लय
शब्दात समेटत असतो
मी तुझे प्रलय.....
"やraτa प"
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
६.२.२०२३
.jpg)
No comments:
Post a Comment