रानफुलांचे ऋतु सांडले
विस्तीर्ण माळरानी
हृदयास तयांच्या फुटते
गंधबासरी वाणी
तुडवत कोण येते
मिरवत नाजुक मिरास
तरीही माळ रचतो रंगीत
पायतळी आरास
बोलते ना काही उणे
दुःख हसरे लेउन
हृदय माझे भरुन ये
स्मित फुलांचे पाहून
मी वेचतो तयांच्या हाका
आणिक ते उसासे
का होते व्याकुळ थबकते
पाउल वेडेपिसे?
"やraτa प"
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१३.२.२०२३

No comments:
Post a Comment