Monday, March 25, 2019

आकाशाच्या आत खोलवर.....

शब्द पेटत्यावेळी
वात दिव्याची मंद
अंधाराच्या काळजाला
फुटे फुलांचा गंध

मी शब्दांची रचतो
पानोपानी रास
तमभारल्या वातीचे
भरून येती श्वास...

मी प्रकाश सावल्यांना
शब्दात नित्य गुंफले
काळजाच्या कुपीतील
अत्तर तुजवर शिंपले

हा गंधभारला क्षण..
टक्क जागी मध्यरात
शब्दांचा मुक पुकारा
मोहरे दिव्याची वात....

शब्द बांधत्या वेळी
रात्र सैल पडते
आकाशाच्या आत खोलवर
तुझे चांदणे दडते....

(प्रताप)
"रचनापर्व"
26/3/2019

























No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...