आठव गीत .......

चंद्रचणीचे शब्द जडती
अवकाशाचे कोने
दवबिंदुंच्या हृदयाचे
ओले होते गाणे

ढग वितळती सुर बनूनी
बासरी भरून येते
पायरवाची हाक अनवाणी
माळ फिरून येते

हुरहुरीच्या सांयकाळी
मी पेटवून देतो शब्द
चंद्र बावरी रात भोगते
पुनव प्रकाशी प्रारब्ध!

मी आस भरल्या चांदण्यात
रेखाटतो भाव नक्षी
आकाशाच्या कुशीत झेपावे
एकला चकोर पक्षी

एक एकली वाट मुक्याने
माळरानी दुर जाते
चंद्राच्या आत्म्यातुन मीरा
कृष्णविरहीणी गाते...

निशीगंधाचे सांजसडे
गंधित होते हवा
मनात माझ्या दाटून येई
कृष्णसखीचा थवा...

मी "सिद्धार्थी" पावलांनी
दिशा तुडवत जातो.
यशोधरेचा मुक हुंदका
कंठात अडवत राहतो......

(प्रताप)
"रचनापर्व"
23/3/2019