मी पडलो गाव शिवारी
होऊन तुटता तारा
आणी टांगला ध्यास
चंद्रासमीप लुकलुकणारा
तु तरीही मागत नाही
गाव शिवारा काही
मातीत पेरले स्वप्न मी
उगवून देण्या ग्वाही
दुर हवे ना काही
प्राप्तीची होण्या आस
शिंपडे चांदकोर नभी
आठवांचा गर्द सुवास
मी रुतून धरणी आत
चांदण्याची याचना करे
दुःख तिळतिळ माझे
तुझ्या शिवारी झरे
शब्दांना गहिवर फुटती
कवितेत सांज झुरते
तु गेल्या वाटेवरती
साजनधुंद भिरभिरते
तु वळूनही पाहत नाही
सारे तसेच उरते
हाक अनावर माझी
शतदा एकट मरते
やraτa प"
www.prataprachana.blogspot.com
२२.६.२०२३
.jpg)
No comments:
Post a Comment