ओथंब नाती

पाऊस असा का पडतो

जणू माय माऊली गाते

दुर अंतरी लेक जणू की

सासुरवाशीण होते

गर्त उमाळे रोखत चाले

गडद ढगांचा थवा

जात्यावरच्या ओवीमधूनी

हुंदक्याचा हो गवगवा 

बकूळगीतांची रास लावते

दुःख उगाळत माई

ओवी मधूनी प्रकट होते

नकळत मग अंगाई

ठेच लागते खसकन 

जिव असा कळवळतो

रक्तामधला खोल बंध 

परगावी तळमळतो

अंतःकरणातील हाक बघ

नदीत उमटून येते

सासुरवाशीण माई अन्

माय सासुरवाशीण होते

मिसळून जातो हुंदका

हिरवी होते माती

ढग चालतो पुढे

उजवत ओथंब नाती......

"やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२५.७.२०२३