मी एक झाड सुन्न
उदास उभे एकले
नव्या दिशेसाठी ज्यास
थव्याने मागे टाकले...
झोंबण्यासाठी हवेला
रोवून घेतले सारे
येईल बनूनी हवा
जेंव्हा घोंगावणारे वारे
कोण थकूनी झोपला
कु-हाड त्याच्या उशिला
झाड कधी का जाते
हवेच्या कुशिला?
तोडेल कोणी फांद्या
ओरबडेलही पाने
हवेस काय माहित
कसे असते झाड होणे.....!
("やraτa প")
www.prataprachana.blogspot.com
३१.८.२०२३

No comments:
Post a Comment