तुलाही तगमगून यावे कधी
गुलाब सुकला पाहून
तु हळुवार तपासावेस मग
माझे गेले शब्द वाहून
तु शोधावीस माझी कविता
माझ्या शब्दांनी अदृश्य व्हावे
तुझ्या निःश्वासानी मग कळवळून
आर्त विरहीणी गावे
जो जो तु करावा पुकारा
गीत माझे मुके व्हावे
शोधणा-या तुझ्या नजरेत
मग धुके ओले दाटून यावे
माझी आर्जवे अव्हेरल्याने
तुझ्यात रितेपण भरून यावे
तुझ्या अवेळी धैर्याचे मग
जितेपण सरून जावे
छळावा तुला आजही
त्या ठेवल्या गुलाबाचा गंध
पौर्णिमेचा चंद्र ही भासावा
जणू जळता दिवा मंद
त्या तुझ्या जुन्या वहीला
माझ्या कवितेचा भास व्हावा
दोन ओळीत नसलेला शब्दही
मग तुजसाठी खास व्हावा
नसलेपणाची व्यथा काय असते
मग तुलाही नक्की कळेल
माझ्या अमर्याद अंधारात जेंव्हा
तुझे ऊभे चांदणे जळेल
तु फाडशील वही, साधशील तु
हा गुलाब चुरगळून युक्ती
पण तुझ्या आत्म्यात रूजल्या
शब्दगंधापासून कशी मिळवशील मुक्ती......?
(प्रताप)
31/8/2019
"रचनापर्व"
.jpg)
