Sunday, August 4, 2019

मातीचा टाहो फुटावा...



काळ्या ढगात दडलेले
हिरवे कंच गाणे
सर बनून कोसळताना
मन उधाणून येणे...

भिजलेले रस्ते अन्
ओली ओली वाडी
झाडाच्या फांदीखाली दिसे
प्रतिक्षारत बहर घडी

थेंबाथेंबाने सारे
अवकाश चेतून गेले
हिरवे हिरवे स्वप्न अनोखे
मातीत रुतून आले

बहर मनाचा उमलून आला
गंधाळल्या पाऊस धारा
चिंब भिजल्या मातीचा
रंग हिरवा सारा..

मी थेंबगाणे ऐकत
मुका एकला ऊभा
तुझ्या -हृदयी रूजण्याचा
माझा अव्यक्त मनसुबा

बहर यावेत नात्यांना
विश्वासाचा पाऊस यावा
तुझ्या माझ्या मनाला मग
मातीचा टाहो फुटावा
(प्रताप)
5/8/19
"रचनापर्व "






No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...