भिजकी वही.....

भिजकी वही....
शब्द ही झाले ओले
वाहिल्या फुलांचे
जणु निर्माल्य जाहले

वाहून गेले शब्द ठसे
राहिल्या भाव खुणा
धुसर शाई मांडे ठळक
आपुला ॠणानुबंध जुना

तो पिंपळ ही मुका
हुरहुर नुसती वाहतो
आभाळाच्या सांजकडेतुन
एक ढग पाहतो

ती वाट अधिरतेने
का अनंताकडे चाले?
फुलांचा पडला सडा
का सुगंधातुन बोले?

झुळुक सुगंधी होवून
ओल्या वहीला स्पर्शते
निर्माल्याचा घेवून गंध
का काव्य हर्षते?

शब्दवेड्या कवितेस लागे
भिजल्या वहीचे पिसे
शब्दावर मग ऊमटून घेते
तुझे गोंदण ठसे

हृदयाच्या आत खोलवर
'तु ' पण रूजुन गेले
अमिट तुझे असणे असे
जरी शब्द भिजुन गेले...
(प्रताप)
"रचनापर्व"
25/8/2019