चांदणे भिजव....

चांदणदिवे जळताना
मी चंद्र टांगला नभी
सोनप्रकाशी सावलीत
दिसे निशा आतुर ऊभी
विसावलेले हंबरडे मुके
घरी पोचल्या गाईचे
सुस्तावलेले मंद गंध
सडे पडल्या जाईचे
लुकलुकतात गावभर
नुकतेच पेटले दिवे
मान खुपसून पंखात
निज झाले थवे
चंद्राच्या साथीने मग
माझे सुरू होते जागणे
आठवणींच्या व्याकुळ प्रहरी
असे बावर वागणे
तु गेला तो रस्ता
मला खुणावत असतो
चंद्र ही त्याच दिशेला
मंद पेटला दिसतो
मी हाक देत नाही
मला अवगत भाषा मुकी
बोलत असतो अंधाराला
होवून चंद्रमुखी
तुलाही फुलतुटलेपण येत असेल
अशा व्याकुळ रातवेळी
पसरत असशील प्रकाशासाठी
माझ्या चांदण्यासमोर झोळी
खुडुन घे काही चांदण्या
तुझेही दिवे सजव
सा-या माझ्या चांदण्याला
नयन किनारी भिजव
(प्रताप)
20/9/2019
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com