सांज उगवती वेळ
राऊळी गलबल चाले
बुडत्या सुर्यात खुपती
काळ्या अंधाराचे भाले
चकोर गोंदण माथी
डोळा चांदणीची हाक
आभाळास मग येते
तुझ्या डोळ्यांची झाक
मी चांदणे पाही
भासे नयनांचा स्पर्श
चंद्राच्या कोरीस मग
सोनप्रकाशी हर्ष
चंद्रउगवत्या वेळी
तुझ्या हाकेचे पारायण
राऊळाच्या गाभारी
हेलावे नारायण
तुझा माझा ओढा
चंद्राकडे जातो
एक चंद्र दोघांकडे
उंचावरून पाहतो
तु तेथून मी येथुन
चंद्राला घालतो साकडे
स्पर्श करण्या ऊंचावले हात
पडतात मग तोकडे
चंद्र चांदण्या खाली
तु ऊभी स्तब्ध, शांत
तुझ्याच सारखा इकडे
माझा एक मुका आकांत........
ही सांजबहराची वेळ
काहूर बनाचे सडे
चांदण्याच्या प्रकाशात
मिळती आठवणींचे धडे.....
(प्रताप)
"रचनापर्व "
(8/9/2019)
prataprachana.blogspot.com
No comments:
Post a Comment