Sunday, October 2, 2022

स्पंदनभुल


सांज अवतरे मृगजळी
थवा घरट्याचा तृष्ण
अशा शामली वेळी
बासरीतुन निवतो कृष्ण

अवकाशी लाली पसरे
आरक्त गोकुळ होतो
गायगळ्याची घंटा
उत्सुक पायरव होतो

निरंजनाचे हृदय
जळून वात उजळते
आभाळावर रवीचे
मन सांय ढवळते

अशा अवघड वेळी
आठवे चांदणझुल
हृदयास माझ्या पडावी
तुझी स्पंदनभुल....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२.१०. २०२२





No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...