बेमोसमी कापलेले.....

मनावर एक चौकी बसवावी
आठवणीवर 'झिजीया' करावा लागू
तु बसवले असता पहारे
मी मुक्ती कशास मागु?

काळे कातळ नजरेत घेवून
तु जादू सारी पसरली
शुभ्रधुक्यात पाखर थवे
वाट त्यांची विसरली

प्रतिक्षेच्या काळजावर
चित्त तुझे कोरले
पुनवेच्या चांदो-यात
श्वास तमांचे झुरले

नाचरा मोर गातो
पिसा-यातुन गाणी
लांडोर कशास आळवे
दिलखेच विराणी

वाहत्या पाण्यास
ही मुरड का पडते
तुझ्या आभासाने
तारांगण का झडते

गझल पांघरून मी
शब्दांना कवेत भरतो
यमक होवून फितुर
अंधुक एकला झुरतो

मी कविता रेखाटतो
प्रतिमा अंधुक होते
मनाच्या खोल गाभारी
ठेवला संदुक होते

मी शोधत राहतो ठेवा
मन तळात तो मिळतो
दर कवितेगणीक नव्याने
मीच मला कळतो

मी मनापार तुला
पाहतो उभी अधोमुख
शब्द सांडत्यावेळी
अनुभवतो तुझे सुख!!!

शब्द, प्रतिमा, प्रतिक
सारे तुच व्यापलेले
मी पाहतो कवितेचे पिक
बेमोसमी कापलेले...

मी धृपद गातो तुझे
रातीला रंग येतो
माझ्या शब्दांचा पसारा
हळवा अभंग होतो
(प्रताप)
14/1/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com