धुकेरी तृष्णा......

ही मुक धुक्याची चादर
झाडांची सळसळ ओली
मुक मनास बोले
इशा-याची मुक बोली

हे वळणदार रस्ते
मुक्काम चुकलेले
झाडांच्या फांदीवर
बेमोसमी बहर रूकलेले

स्तब्ध इमारती...
संवादाचा सौदा
मुक बोलण्याचा
कसा अजब फायदा

लपेटून धुके अंगभर
रस्ता चालत जावे
गुज मनाचे रंगीत
धुक्यास बोलत जावे

दिर्घ निःश्वास भरून
हरवला रस्ता शोधावा
अनंताला भेटण्या
मनाचा तळ शोधावा

तळ गाठावा
शिखर अनुभूती घ्यावी
स्वतःच्या तगमगीवर
स्वतःचीच सहानुभुती घ्यावी

धुक्याला उसवत असता
स्वतःस लख्ख पहावे
अंतरी साचले धुके निवळतो
शांत मख्ख रहावे...

निरंक व्हावे मनातुन
नको ते खोडावे
सा-या फसव्या हव्यासाला
धुक्यातच सोडावे....

आलाच कानी हुंदका धुक्यातुन
मागे न फिरावे
झुरवणा-या हव्यासाने तिकडेच
धुक्यासह विरावे.........

शाक्यमुनीच्या निर्धाराने
तृष्णा त्यागावी
धुके पसरवणा-या धुक्यानेच
स्वतःची नियती भोगावी......
(प्रताप)
22/1/2020 एक धुकेजली सकाळ
"रचनापर्व"
Prataprachana.blogspot.com