तेवढीच एक आशा...

परक्या झाडाची

फुलावर वसते माया

बहरुन येण्या धरते

उन्हात आपली काया

बहर येता फुलणे

शिशिर येता ओके

मुक पाहती फांद्या

गर्द हिरवळीचे धोके

हर हंगामी आल्या

पाखरांचे झडती पंख

बुंध्यास कधी डाचे

वारूळाचा तीक्ष्ण डंख

मी ही झाडच!!

स्थिर,स्तब्ध उभे

झेलत तुझ्या वादळाचे

फुलखुडी मनसुबे

तु जाता, वसंत

तु शिशिर लांबलेला

पानगळीचा दिर्घॠतु

जणू फांदिवर थांबलेला

येईल एखादी धुन

ऋतु सजून जाईल

थकला पक्षी फांदिवर

विश्वासाने निजुन जाईल

तुझे हंगाम कधी फुलतील

कधी जातील हळुवार

मुळा वाहत राहतील तरीही 

झाडाचा सारा भार

रान भरत राहील

कधी होवून जाईल रिते

झाड गात राहील नित्य

मिलनघडीचे गीते....

आठवणीचे थवे पाठव

सांजेस हिरवळ फुटेल

चुकला माकला पक्षी

साथीस आपल्या भेटेल

नसेल हिरवळ तरी

बोलतील फुलो-याची भाषा

पुढच्या हंगामासाठी झाडास

तेवढीच एक आशा...

(•प्रताप•)

"रचनापर्व"

prataprachana.blogspot.com 

13/1/2021