शिशिराची पानगळ...

मनाच्या मामल्याचे
शब्द शांत मुके
मी वेचून घेतो ओंजळी
तुझ्यात बुडले धुके

शांत तळ्याच्या हृदयी
खळबळ कसली चाले?
काल वाहिल्या फुलांचे
मन निर्माल्याशी बोले

नावेस कसली घाई?
पाण्यास नसे उसंत
शिशीराच्या पानगळीला
बघ बाधला वसंत!

बहराच्या खोल मनाला
फुल कुठले लगडून गेले?
फांदीच्या सावलीला
रूप तळ्याचे ओले

खुल्या अवकाशाला
पाखरे देती आण
मी धारल्या वसंताला
दे बहराचे रंगीत दान

शुष्क फांदीवरले
मी जोजवतो तीक्ष्ण काटे
झडल्या पानांनाही मग
बहराचा हुरूप दाटे

मनास बोलत असतो
खोल तळ्याचा तळ
बहरून दे तू सांडली
शिशीराची पानगळ...
(प्रताप)
"रचनापर्व"
22/1/2021
www.prataprachana.blogspot.com