भेद हृदयीचा मिटे.....

तुटल्या सा-या बेड्या...

अवकाश जाहले मुक्त

हे तिरंग्या! तुझे..

रूधिरात माझ्या सुक्त

भिड ऊंच नभाला 

दे मांगल्याची छाया!

तुझ्या कारणी झिजावी

शतजन्मी ही काया

थोर गोडवा तुझा

ओठी सदा असावा

माझ्या अस्मितेवरही

रंग तुझा दिसावा

फडकत रहा सदैव

तुच आमची आशा

हर भेदाला आमुच्या

फुटो तुझीच भाषा...

तिन्ही रंग एकात्म

चक्राची त्यास गती

पाखंडाचे धर्म बुडो!

मिळो तया सन्मती!!

ऊंच तुझा रे माथा!

सारे सारे थिटे

तुला नभी पाहता

भेद हृदयीचा मिटे....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(14 व 15 ऑगस्ट 2021)