शब्दांना गुलाब गंध....

हाक तडकते आर्त

झड शब्दांची होते

मुक सुरांची मुकी

मी लिहतो शब्दगीते

फुलझडीच्या वेळी 

शब्दांना बहर कसले?

तु पाहील्या पुसटवेळी 

हळुवार झाड हसले

बहराची घेवून काया

गंध पसरतो रानी

झाडाच्या पायतळाला

फुल पडे अनवाणी 

एक चांदणी हसते

उजळत ढग सुने

अंधाराच्या तपशिलाला

देत रंगरूपडे जुने

मी कृष्णभुलीचा रंग

आभाळ करतो अर्पण

निजल्या सुर्यफुलाला

सुर्याचा देवून दर्पण

चंद्र बुडून विझता

दिप असे का जळती?

वा-याच्या अंतःकरणाला

वातीचे मसले कळती

रंग उडाल्या संदूकाला

का येतो गुलाबगंध?

तु दिल्या वहीला आजही 

तुझा गुलाबी सुगंध 

बुडत्या रातीतुन

हे कसले तरंग उठती?

तुझ्या आर्त कवितेला

शब्द माझे फुटती......

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

7/8/2021