कवितांचा फुलप्रहर....

या चंद्रउजेडी वेळी
पानाची होई गळती
निनाद अबोली हवेचे
वेलीला अपार छळती

पर्णगळीच्या वेळी
मी जपतो फुल ताटवे
असल्या आर्त वेळी
गीत तुझे का आठवे?

निघून गेल्या चंद्राचे
शोधावे चांदणठसे
दुर रानी पडतो सडा
निपचित मोरपिसे

तो दुर निघाला ढग
कोणाचे काळीज वाही?
एक चांदणी अस्तंगत
दुर उभ्याने पाही

रातीच्या गर्द कुशीला
आस कुणाची बिलगे?
जंगलाच्या गाभ्यातुन
बहराचा वणवा शिलगे

हे आस दाटले रस्ते
धरती तुझी दिशा
या ओढीला साक्षी
चांदसजवती निशा

रातीला हा कसला
शाप आठवणीचा लागे?
रान चालत निघते
तुझ्या पावला मागे

शब्दांच्या ताटव्याला
तुझा लगडतो बहर
मी सावडून वाही तुला
कवितांचा फुलप्रहर..
(Pr@t@p)
" रचनापर्व "
www.prataprachana.blogspot.com
16/8/2021