चंद्राचे दुःख भगवे...

चांद दमला रातीला

निजे पहाटेच्या कुशी

मन स्वप्नांचे धन

चांदण्याच्या फुलराशी

थंडीच्या चाहूलीतुन

येई ऊबेची हाक

निज डोळ्यांना वाटे

उजेडाचा धाक

मंद विझतो चांदवा

जणू जळे धुप

धुक्याला गहिरे 

येई चांदण्याचे रूप

अंधार चेतला असता

कंदिल हळवा जळे

डोळ्यात कुणाच्या साचे

निद्रेचे गंधीत तळे?

अंधारबनाच्या ठायी

चांदण झुंबर फुटते

चंद्राच्या काळजाखाली

स्वप्नचांदणी नटते

मनात गुंजे आणीक

भयव्याकुळी नाद

चंद्र तळ्यात शोधी

चांदण्याचे पडसाद 

एक विराणी उसनी

देई मजला रावा

दगडाचे अंतरंग करते

मुर्तीचा ओला धावा

वृक्षाची बहरवेळ

तम भासते निळे

सप्तर्षी चांदण्यातुन

अंधार निपचीत गळे

अंधाराच्या अंतरी

स्वप्न देते हाका

सकाळ सजवत विझतो

चंद्र चांदणीसखा

सांजरातीच्या दरम्यान 

चंद्र नव्याने उगवे

दिवसा गडद होते

चंद्राचे दुःख भगवे..

▪ (Pr@t@p)▪

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(२१ जानेवारी २०२२)