आठवणींचे समर...........

या लाटा होवून आर्त
किना-याचे गीत गाती
दर्याच्या अंतःकरणातुन
उचलावा एक मोती

झाडाच्या सालीचे थर
दरसाली विलग होती
त्या झाडाखालून गेली
पायवाट सलग होती

शुष्क झाल्या गवताने
झाकुन गेल्या वाटा
अंधूक झाल्या पाउलखुणा
पुसुन टाकती लाटा

फुलल्या प्राजक्ताचे तुझ्या
दारात झाड वाढे
झडल्या फुलांना तु
हळुवार उचल वेडे!

फुलांनाही असते हृदय
वरून अलगद पडलेले
सडा फुलांचा धराशयी
जणू झाड रडलेले

तिकडे लाटा,इकडे बहर
दोन्ही निघून जाती
ओसाड एकल्या रानी
उडत असते माती

सागर ओकाबोका
झाडांना ये आहोटी
कोण हा भटका बांधी
उडत्या मातीत राहुटी?

पडल्या अंधाराला मुका
एक टाहो फुटेल
झडन्या उत्सुक फुलांचे
काळीज पुन्हा तुटेल

दर हंगामास फुले येतील
गंध असतोच मुळी अमर
तुला झेलावे लागते मग
सुगंधी आठवणीचे समर
○ Pr@t@p ○
" रचनापर्व "
17/09/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com