चंद्राचेही भान.......

तरारल्या गवताची हवा
हिरवे शेत उफाणलेले
तरल सांजेच्या चाहुलीने
निरंजन तुफानलेले

बहराचा अंधूक प्रकाश
खिडकीत झिरपते ढग
हुरहुरीच्या काहूर लहरी
वातीस हो तगमग

उगवत्या चांदण्याचा
जिव होतो गोळा
कवडशाच्या इशा-याला
चंद्र रमतो भावभोळा

आठवते का वाट?
घाटातुन जाती खोल
अंधाराला कसले
सांजेचे आले मोल

थरथरणा-या वातीवर
झुळुकीचे असता पहारे
अंधाराच्या रोमावर
उमटती चांदणशैली शहारे

चंद्राशी कसला तंटा
चांदण्याचा कसला दावा
फुलण्याचा गर्भसोस
कळ्यांनाच असतो ठावा

हे आभाळ, हे चांदणे
हा चांदणरंगी पसारा
रात पसरते रानावर
आठवणीचा पिसारा

मोर नाचतो रानी
चांदण्याच्या प्रकाशसरी
दिवा टाकतो नि:श्वास
अंधारसाचल्या घरी

दिव्यासाठी वातीचे तु
सौदे रोज केले
मी अंधाराच्या आभाळाला
दान चांदणी दिले

असुदे! ठेव ! चांदण्याचे
हे आसमानी दान
खिडकीबाहेर चकाकणा-या
चंद्राचेही भान!
 Pr@t@p
" रचनापर्व "
27/09/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com