रूतून बसती तारे.......

शिलाखंडास रिझवती
मुर्त्यांचे शृंगार दगडी
शिशिराच्या चाहुलीत
हा बहर कसला बेगडी?

सांजेचे साऊल महल
हा ढगांचा पसारा
फुलातुन शिल्लक पडतो
सुगंधाचा घसारा

डोळ्यासमोर नटते
तमाची चंदेरी जाळी
परतती पाखरे देती
आर्जवी पंखाची टाळी

कसे करावे काहूर
झरल्या शब्दात बध्द?
रूजवून घ्यावा मनात
आम्रपाली नाकारता बुध्द

शिंपत्या श्वासाची
ही लगबग कसली चाले?
काढून घ्यावेत अलगद
हृदयात घुसले भाले

चकाकत्या विजेचे तंतू
पावसाच्या थेंबावर रेघा
पडता पाऊस बुजवी
माळास पडल्या भेगा

फुलांची शिळ ओली
ढगाला ये सुवास
एकट संध्या समयी चाले
ओल्या आठवणींचा प्रवास

माळरानाच्या काळजावर
काढावा कालवा खोल
गवताला जाणवू द्यावे
ओल्या थेंबाचे मोल

सारे हिरवे ओले
अंधारही ठार ओला
एकांताच्या काजळक्षणी
चांदण्या घालती घाला

लपत नाही काही
उजळून येते सारे
पडून गेल्या पावसात
रूतूून बसती तारे.....
Pr@t@p
" रचनापर्व "
21/09/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com