आठवणीचा शुक्रतारा....

हवेच्या अंतरातुन
गंधित झुळुक वाहे
बंद डोळ्यांनी तीस
व्याकुळ मन पाहे

हे सुरांचे चांदणक्षण
चांद असा का निजला?
दिप तेवता एकटा
रातीतुन मुक विझला

गवतास फुटता भाषा
निशीगंध ही बोले
स्तब्ध जाहल्या पावलाने
वाट कुणाची चाले?

हाक तुझी मुकी
चकोरा नभी वाहू दे
ढगाआडच्या चंद्राला
घन व्याकुळ होऊ दे

रात जळु दे अशी
जसे जळावे चंदन
सैल होऊ दे चांदणे
ओलांडून घनबंधन

दर्या ही गाई लाटांचे
आर्त गहिवर काव्य
तुझ्या स्पंदनाचे नाजूक
गीत जणू ओले-श्राव्य

आभाळात रेखू दे
तुझ्या कांतीचे चांदणे
दे उसणे भरण्या रंग
तुझे नक्षत्राचे गोंदणे

रातीस वाहू दे
तुझ्या बहराचे फुल
गहि-या नजरेची
गहिरी जादूई भुल

अखंड बुडू दे
या अंधाराच्या धारा
मी प्रकाशेन नभी तुझ्या
आठवणीचा शुक्रतारा.....
(Pr@t@p)
" रचनापर्व "
www.prataprachana.blogspot.com
29/8/2021

सोड अंधाराचा धाक....

पारिजाताच्या दारात

तुझा सुगंध सांडे

कोण दिले हाकारे

कुठे निघाले तांडे?

भिंत एक उभी

मधे तुझ्या माझ्या

खुणा तिच्यावर 

सावलीच्या ताज्या

डोळ्याच्या डोहात

आठवकुळाचे पाणी 

कोण झंकारते

आर्त पुका-याची गाणी

दुरदिशेला सोनकळी

एकाकीच उमले

कलत्या रातीवर

चांदण्याचे इमले

सांजगीताचे साजनी

स्वर रिते फोल

दुर देशीच्या ढगांना

तुझ्या आठवांची ओल

कुलीन रातीला लागे

चांदण्याचा डाग

चंद्र नभीचा धुंडाळे

तुझा सोनकांती माग

भिंती अल्याड मी

रेखाटले तुझे चित्र

आभाळाने घनव्याकुळ

दिले चांदण नक्षत्र

नक्षत्राच्या खाली

तुझ्या आभासाचा वारा

मी नभी पेरलेला

एक खुणेचा शुक्रतारा

घे पुका-याचा अदमास 

दे ओली मुक हाक

रात टाक झळाळुन 

सोड अंधाराचा धाक...

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(27 ऑगस्ट 2021)

वाहत आलेले पान...

गोठल्या चंद्राचे

निळसर ओल धुके

ओल्या चंद्राखाली 

ताल सरींचा चुके

किती निमाल्या वाती

दिवे थरथर करती

मी उजेडाचे शब्द वाहीले 

धुक्यातल्या चंद्रावरती

तुझ्या शब्दांचे चांदणे

तुझ्याच तमात बुडाले

कोसळत्या पाऊस राती

थवे मुक उडाले

ओल्या पंखाना घेवून

भर पावसात पक्षी

विज काढते कडकन

काळ्या ढगात नक्षी

दुर निघाले रानी

आठवणीचे थवे

डोळ्यांचे झरते ढग

कोसळ सरींच्या सवे

तु बांध मातीची खुण

थेंबाच्या झेलत सरी

वाट विसरत नाही 

वाहून गेली तरी

नजरेने उचलून घ्यावी 

नजरेची ओली दिशा

पाऊस वाहून नेतो

तमात भिजली निशा

थेंब एकदा झेल

तळहाताच्या रेषी

पक्षी दुर विसावती

आठवणीच्या देशी

ढग तुला दिसता

थेंबाचे माग दान

उचलून घे तु अलगद

वाहत आलेले पान...

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(23 ऑगस्ट 2021)

सखीची कविता

सखीच्या दारात

चंद्र उजेडी आरास

गोंदणाच्या चांदणीला

पुनवेचा भास

सखीच्या मनाला 

पुनवेची आस

फुलत्या कळ्यांना

साजन सुवास

सखीच्या अंतरी

साजनाची ओढ

फुलांना बिलगे

रातराणीचे झाड

सखीला पाहण्या

चांदव्याची घालमेल

मोहरून फुले

रातराणीचाही वेल

सखीची नजर

हरीणाची जोडी

एक सुगंधी कटाक्ष

साखरेची गोडी

सखीचा भुलवा

पडे चांद भुल

उठे व्याकुळ मनात

आर्त एक हूल

सखीचा पुकारा

भाव शब्दांचे गहीरे

पण सुंदर सखीचे

जणू मन बहिरे.....

सखीची कविता 

सखीलाच वाही

चांद पुनवेचा 

मंद मंद होई....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(21 ऑगस्ट 2021)

आभाळाचा बंदी...

चंद्र ओला होई

पावसाच्या सरी

सर एक ओथंबे

आभाळाच्या घरी

तेजाळतो दिवा

हवा असे कुंद

झडीच्या पाऊस

होई सुगंध सुगंध

तहानला ढग

वा-यासंगे वाही

तुझ्या खिडकीला

तो ओथंबून पाही

वाहत्या पाण्यात

ओल्या चंद्राचे बिंब

पाहता तुला

सर होई चिंब

सर पावसाची झेल

ओंजळीला भर

धन्य होईल आभाळी

ढगाची ही फेर

माझ्या मनीचा पाऊस 

त्याला तुझी आस

माझ्या सरींना बिलगे

तुझा तनू भास

तनू भासातुन सर

होई सुगंधी सुगंधी 

माझ्या मनातला पाऊस 

तुझ्या आभाळाचा बंदी

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(19ऑगस्ट 2021)

आभाळाचा पुर....

आभाळ का गरजे?
रात निजता दाराशी
पाऊस बसे एकला
गर्द पिंपळ पाराशी

दिवेलागणीच्या वेळी
तु गीत कोणते पेरले?
घन विझल्या अंधारात
कण विजेचे उरले

घन बरसे व्याकुळ
तुझ्या ओथंब दारात
भिज लागला पाउस
ओल्या एकांत पारात

हे ओले ओथंब क्षण
ढगी कोण अंबरले?
थंड हवेच्या झोताने
घनव्याकुळ हंबरले

मौन होई बोलके
तुझ्या बरसत्या वेळा
कोण हाकतो अंबरी
सरी पावसाचा मेळा

दे अंतरीच्या सरी
पाऊस भिजू दे
खोल ढगाच्या तळाला
थेंब चकाकी सजू दे

तुझ्या पावसाचे गाणे
माझ्या भरलेल्या नभी
कोसळत्या पावसात
तु ओल्या नजरेने उभी

आला सईचा पुकारा
ढग निघाले खुप दुर
माझ्या मनात ओथंबे
तुझ्या आभाळाचा पुर..
(Pr@t@p)
" रचनापर्व "
www.prataprachana.blogspot.com
17/8/2021

कवितांचा फुलप्रहर....

या चंद्रउजेडी वेळी
पानाची होई गळती
निनाद अबोली हवेचे
वेलीला अपार छळती

पर्णगळीच्या वेळी
मी जपतो फुल ताटवे
असल्या आर्त वेळी
गीत तुझे का आठवे?

निघून गेल्या चंद्राचे
शोधावे चांदणठसे
दुर रानी पडतो सडा
निपचित मोरपिसे

तो दुर निघाला ढग
कोणाचे काळीज वाही?
एक चांदणी अस्तंगत
दुर उभ्याने पाही

रातीच्या गर्द कुशीला
आस कुणाची बिलगे?
जंगलाच्या गाभ्यातुन
बहराचा वणवा शिलगे

हे आस दाटले रस्ते
धरती तुझी दिशा
या ओढीला साक्षी
चांदसजवती निशा

रातीला हा कसला
शाप आठवणीचा लागे?
रान चालत निघते
तुझ्या पावला मागे

शब्दांच्या ताटव्याला
तुझा लगडतो बहर
मी सावडून वाही तुला
कवितांचा फुलप्रहर..
(Pr@t@p)
" रचनापर्व "
www.prataprachana.blogspot.com
16/8/2021

चंद्रफुलीच्या वेळी....

आठवणीचे चांदणे

व्यापला त्यांने माळ

चंद्रकलेसम वाढे तुझ्या 

प्रतिक्षेचा काळ

अंधूक काळ्या राती

दाटे चाहूल भिती

मोडून पडल्या फांदीला

फुले लगडती किती!

नदी उतरते अलगद

वळणाचे चुकवत स्पर्श

शब्दाला माझ्या बिलगे

आठवणीचा हर्ष

दुर दिसे एक समई

वातीतुन जळताना

चंद्र उदास पाहे

ढग मुके पळताना

चंद्र उगवता नभी

ओंजळ तुझी भरते

दुःख चकोरी आर्त

कोणाच्या नयनी झरते?

तु चंद्रफुलीच्या वेळी 

दिवे नको ना विझवू!!

ओथंबओल्या आर्जवाने

चांदणे नकोस भिजवू

दुर जात्या ढगांना

का लागे तुझा लळा?

व्याकुळ झाल्या हृदयाला

गाईच्या हंबर कळा

मालवलेल्या दिव्याला

चंद्राचा उजेड जाचे

टक्क जाग्या पापण्यांनी

अंधार कोण हा वाचे?

रातघडीचे रंग

दारात तुझ्या पडलेले

वेल जणू फुलांचे

काल ..मुक ...रडलेले...

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(15 ऑगस्ट 2021)

भेद हृदयीचा मिटे.....

तुटल्या सा-या बेड्या...

अवकाश जाहले मुक्त

हे तिरंग्या! तुझे..

रूधिरात माझ्या सुक्त

भिड ऊंच नभाला 

दे मांगल्याची छाया!

तुझ्या कारणी झिजावी

शतजन्मी ही काया

थोर गोडवा तुझा

ओठी सदा असावा

माझ्या अस्मितेवरही

रंग तुझा दिसावा

फडकत रहा सदैव

तुच आमची आशा

हर भेदाला आमुच्या

फुटो तुझीच भाषा...

तिन्ही रंग एकात्म

चक्राची त्यास गती

पाखंडाचे धर्म बुडो!

मिळो तया सन्मती!!

ऊंच तुझा रे माथा!

सारे सारे थिटे

तुला नभी पाहता

भेद हृदयीचा मिटे....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(14 व 15 ऑगस्ट 2021)

एक गोंदण फुली....

पायतळाला चंद्र उगवला

चांदणी नभी हसते

शांत वाहत्या नदीकाठावर

चंद्रकिरण हसते

रात वाहते भाव अनामिक 

पक्षी मुक निजले

काठ उशीचे भरजरीचे

दवात ओल्या भिजले

गंध दाटतो असा विभोरी

भरून जाई दरवळ

माळ एकला मुक मुक्याने

सजवत राहतो हिरवळ

चंद्र कवडसे भेटण्या आले

खिडकी ठेव खुली

मोहरून जाईल चितारलेली

एक गोंदण फुली

पहाट फटफट पक्षी उडती

दुर देश गाठण्या घाई

स्वप्न तुझे ते भावबिलोरी

उशास भुपाळी गाई....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

13/8/2021

शब्दांना गुलाब गंध....

हाक तडकते आर्त

झड शब्दांची होते

मुक सुरांची मुकी

मी लिहतो शब्दगीते

फुलझडीच्या वेळी 

शब्दांना बहर कसले?

तु पाहील्या पुसटवेळी 

हळुवार झाड हसले

बहराची घेवून काया

गंध पसरतो रानी

झाडाच्या पायतळाला

फुल पडे अनवाणी 

एक चांदणी हसते

उजळत ढग सुने

अंधाराच्या तपशिलाला

देत रंगरूपडे जुने

मी कृष्णभुलीचा रंग

आभाळ करतो अर्पण

निजल्या सुर्यफुलाला

सुर्याचा देवून दर्पण

चंद्र बुडून विझता

दिप असे का जळती?

वा-याच्या अंतःकरणाला

वातीचे मसले कळती

रंग उडाल्या संदूकाला

का येतो गुलाबगंध?

तु दिल्या वहीला आजही 

तुझा गुलाबी सुगंध 

बुडत्या रातीतुन

हे कसले तरंग उठती?

तुझ्या आर्त कवितेला

शब्द माझे फुटती......

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

7/8/2021

गळून पडले पंख.....

दुर दिव्याचे जळणे

वारा वाहत नाही 

धुक्याळला चंद्र ही

तारा पाहत नाही 

गर्द धुक्याला फुटते

किरणांची मंद लकाकी 

दुर डोंगरमाथी...

झाड उभे एकाकी

तु चंद्रनिजीच्या वेळी 

विलगुन फुलांचे ताटे

ओंजळीत माझ्या 

सुगंध अनामिक दाटे

पहाट ओले दव

रातराणी गंध ओला

मंद जाहल्या दिव्याला

झुळुकीने स्पर्श केला

रात झडीचे तारे

हळुच होती मंद 

ता-यांना बिलगुन जाई

तुझा अबोली गंध

वारा शिलगून देतो

उगवतीचे कोने

तुझ्या सुगंधी ताटव्याचे

उजळून लख्ख होणे

दुर भूपाळी गुंजते

कुठला रावा गातो?

थवा एकला ओढीने

कुठल्या गावा जातो?

निरोप माझे पंख

हवेत घेती झेपा

किती जाहल्या अगणीत 

तुझ्या दिशेस खेपा?

नित्य सकाळ करते

रितेपणाचा डंख

तु उचलून घ्यावे अलगद

गळून पडले पंख....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

6/8/2021

थेंबाचा पाऊस करणे...

घननिळ बरसला 

वेगे

उसवत रेशीम 

धागे

थेंब जाहले

मन

तु बनता व्याकुळ 

घन

आस पावश्या 

झाली

मृदगंधाची दाटे

खोली

बरस असे रे

घना!

तृप्त होवू दे 

मना

मनात हिरवळ

राई

थेंबाची कोसळ

घाई 

तुझ्या ढगाचे 

झरणे

थेंबांचा पाऊस 

करणे.....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

5/8/2021

रचनापर्व

ओल्या फुलांचे दिवे....

हलत्या झाडफांद्या

गवताचे माळ ओले

काल बरसल्या पावसाला

माती बिलगून बोले

ऊंच ऊडाला रावा

सांगावा देती फुले

पंखाला त्याच्या असती

बहर फुलती झुले

झाडाची काया अशी

पान फुलांनी डवरे

झुळुकीच्या ठायी फिरती

गंध फुलांचे भवरे

हा सुगंध अनामिक कसला

भारून जाते हवा

का उगाच जाणवे ?

तुझा नजरपाखरी थवा

दुर अंतरावरती तु 

लावले ओल्या फुलांचे दिवे

ओंजळीतल्या फुलांना 

इकडे गंध लाभती नवे

दुरदेशी एक ढग

पाऊस घेवून फिरतो

तुझ्या आभासी झुळुकीने

त्यात पाऊस शिरतो

कुठे पडावा पाऊस?

फुलास पडते कोडे

घेवून जा तु सरी

मी जपले थेंब थोडे

पावसाचे असे व्याकुळ ढगारे

इकडून तिकडे फिरती

तुझे पाऊस क्षण असे

चिंब भिजण्या उदास झुरती.....

(Pr@t@p)

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

4/8/2021