अंतरातील हाका....

ढळते सांज अशी

जसे पडते फुल

आणीक काळजावर 

गंधभारली भुल

शिखरावर झुकतो 

कसला गर्द भास

अन् बहरते अंतरी 

कोणी नसले खास

संदर्भ कसले येती

ओंजळी धुसर सगळे?

मी मलाच पाहतो दुर

मजपासून वेगळे

बोलवत नाही मी

मला माझ्या मिठीला

पापण्याचे बुलावे या

तुझ्या आर्त दिठीला

पांघरावे का हे आभाळ 

चांदणे भेटण्या....?

की तारा होऊ अनाथ

पोरके होऊन तुटण्या?

निर्मळा! 

मागशील का मग

काही दोघांस मिळणारे?

ज्याने हसतील दिवे

वृंदावनी मुक जळणारे

की विझू असाच 

नभाच्या कोपरी कुठल्या?

ऐक ना ! धीराने कधी

अंतरात हाका उठल्या.....

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

३०.५.२०२३

स्तब्ध गहनता....

गहनता माझी स्तब्ध 

ढळते अशी का थोडी?

समर्थ दुःख अनामिक 

त्याची लागते गोडी

दृष्टीस भ्रम ना होवो

अंधार व्यापून यावा

मी करु कशास एकट

तुझा काळीजधावा

हे रंग गुढ वाटती

काळीज खुणाही विझल्या

पापणीच्या आडोशाला

वेदना गाढ निजल्या

रिक्त कवेला माझ्या

डाग तुझा बघ लागला

जिव चकोर माझा

चंद्रामागे भागला 

अज्ञातवास हा कसला

किती जतावे कोडे?

स्वप्नात दौडती माझ्या

शुभ्र सात बघ घोडे

मी निजशिवेवर गातो

उजेडाचे जागे गाणे

आणी काढून बघतो

वहीत वाळली पाने......

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२९.५.२०२३

आठवांचा शर

शहर होते एक साजिरे

आणी गर्द पाऊस ढग

निघून गेल्या सरी अनंत

मागे शिल्लक नुसती धग

एक आस होती देखणी

रस्ते ही गजबजलेले

तगमगत तमात करती

दिप मुके विझलेले

मी दृष्टीहिना सारखा

चेह-याचे अंदाज लावे

ही वाट अशी अनावर

का उगा जिवास भावे?

असेल सुना झरोका

निश्चल असतील पक्षी

कोमेजून निरंगी आणीक 

तुझ्या पडद्यावरची नक्षी

असेल का तो डोंगर 

अजुनही तेथे उभा?

तु खरंच घेतली होती 

निघण्या आधी मुभा?

तु का निघावे असे

सोडून मागे सारे?

आणी एक तळे ते

एकट तगमगणारे?

मी किती तरंग मोजू?

येईल कधी का लाट

तु येशील कधी का तुडवत

ती तळ्याकाठची वाट?

हे असले कसले जाणे

पाऊलखुणाही ना मागे?

आठवांचा तिक्ष्ण शर हा

किती जिव्हारी लागे....

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२९.५.२०२३

 

महाकाव्य....

स्पर्शबावरे आभास

उत्सुक माझ्या दारी

काय उन्मळून दाटते

कंठात या घनभारी?

धमन्यातला थवा का

उतरतो एकट फांदी?

झाडाच्या तळामुळाशी

पानफुलांची नांदी

ऋषी कोण हा निघतो

तुडवत जंगलराई 

पाप अंगुलीमालाचे

पुण्यास हो उतराई 

ही हाकरंगातली रेषा

रुप तुझे रेखते

आम्रपाली निद्रेखाली

जणू तथागता घोकते

मी जातक सांगत असतो

गहन गळ्याची लय

पिंपळ दाटून येतो 

कंठी मुकहाकेची सय

हे कुठले महाकाव्य

आत साचून असते

कोण अनामिक त्याला

कळवळून वाचत असते...

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२६.५.२०२३

 

काहूरबुडीचे शिलालेख

हात तुझे अनावर

हळदीत ओल्या मळले

स्पर्शाचे निर्वाण दुःख

मनास असे मग कळले

हे कोण अंतरी ढळते

धुसर तुझी का छाया

मी दुर रानी बसूनी

त्यागत असता माया

शिलालेख काहुरबुडीचे 

मी ध्रुव दिशेस उभारे

सावल्यांच्या प्रदेशी कोण

पिटे मिलन नगारे?

वटवृक्ष हळूच हसतो

युग सरकता पुढे

फांदीवर कोणता पक्षी

घरट्यास बिलगुन रडे?

ईथे कोण उदासी

भरते रोज पाणी

मी निर्जन वाटेवरती

ठार उभा अनवाणी

निशब्द कविता माझी

मग खुलते मध्यराती

जणू प्रकाश उजळण्यासाठी

जळणा-या मंद वाती......

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२५.५.२०२३

निद्रोत्सूक ललाट

अस्तनभीची चांदणउधळण

अवकाशी कोण चकाकी

ढग जणू हा धारुन घेई

तुझी नयन लकाकी

दिगंत गाई आठवगाणे

थवा नभाला भिडतो

हृदयी बाण हाकेचा 

हात अनामिक खूडतो

सावली धिम्याने विरते

सांज ढवळते काया

मी जप आरंभे तूझा

विव्हल व्याकुळ व्हाया

पंखाच्या आतुर आशेला

गाव तुझा पुकारे

डोंगर दरीत विरती 

माझे मुक हाकारे

सांग नभाला माझ्या 

का रंग शामल भिनतो?

जिव किती हा वेडा

शोधत बोधत शिणतो

तुझ्या गावचे डोंगर

हरवती माझे थवे 

तुझ्या अंगणी उतरण्या

दे शुभ्र चांदणदुवे 

मी काढत माग येईन

तुडवत चांदणवाटा

आणिक चुंबून घेईन

निद्रोत्सूक तुझ्या ललाटा...

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२४.५.२०२३

 

चांदणबिंबी थवे.......

चंद्र राहिला मागे

मी पुढे निघालो सजने

रातदिव्याच्या वातीने

सोसत असता विझने

हे चांदणबिंबी थवे

दमून भागून निजले

तमात कसले अत्तर

चकाकणारे थिजले?

कुस हळू बदल तु 

चांदणे उगा थरकते

ध्रुवाचे अढळ काळीज

तुझ्या दिशेस सरकते

अंधाराच्या चिरेबंदीला

मी भेदत असता एकला

प्राण तुझ्या दिव्याचाही

बघ ! हळुवार थकला

नकोस घालू फुंकर 

वाहत असता हवा

या थकल्या पावलामागे

निघेल चांदणबिंबी थवा

होऊ दे रात अस्त

चांदण्या विझू दे

विझल्या वातीस या

काजळीत निजू दे

पुन्हा नव्याने रातीस

मग आर्त एक फुटेल

जळल्या वातीसाठी का 

दिव्याचे काळीज तुटेल??

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२३.५.२०२३

 

 

 

भ्रांत....

ते घड्याळाचे शहर
तु वेळे प्रमाणे पुढे
ही ओली घटिका कोणती
हृदयात माझ्या कुढे....???

ते एकट एकट तळे
आणी मन ओलावलेले
हुरहुरीची पाखरे उत्सुक
टिपण्या निरोप न आलेले

मी फिरतो आहे फकीर
शोधत माझा आत्मा
जणू अभंग आर्त निनादे
शोधत एक परमात्मा

येशील कधी का येथे
होवून आर्त व्याकुळ
मी अर्पून तुजला देईल
राधा हृदयी गोकुळ

दे खुण अशी काही
रुदन होईल शांत
मिटेल या हृदयाची
युगायुगाची भ्रांत....
やraτa प"
www.prataprachana.blogspot.com
२१.५.२०२३

शिवसूतास नमन

स्वराज्याच्या महती साठी

झुकला ना हा नर छावा

हृदयात पेरतो आग हा

अन् नसानसात ल्हावा....

शिवप्रभूच्या छाव्यास मुजरा..!

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

१४.५.२०२३

 

  

निश्वासामागे......

पडले ना तुला कधी
येत्या हाकांचे कोडे
मी राखलेत अवशेष
वचनांचे तुझ्या थोडे

मी जतलेत अनंत शब्द
तुझ्या स्मरणासाठी
आणीक किती कविता
तुझ्या आठवा पाठी

स्पंद हृदयातले या
ढवळतात आत सारे
हवे तुझे असे काही
अंतर्यामी बहरणारे

मी असेच काही कल्पितो
तुझ्या माझ्या साठी
आणी मुक थांबतो
तु आखल्या परिघा काठी

दृष्टांत कधी का जाणवे
तुला एकांत घडीला?
मी हलकीच ओल धाडतो
तुझ्या नयनथडीला

दूरस्थ असे सारे
मागे न काही सोडले
जाऊन दुरदेशी
का आठवांस धाडले

मी आठवांचे रुदन
सांग किती जपावे?
आणीक निश्वासामागे
कितीदा मी लपावे?.....


やraτa प"
www.prataprachana.blogspot.com
१३.५.२०२३

ओंजळ भरणे....

होते आहे एकट्यात

ढगांचे काळीज रिते

आणी तु म्हणताहे की

किती ! सुंदर ही पाऊसगीते!

कडाडते आहे विज

काही अंतरात आहे तुटते 

विजा अशाच कडाडती

तुला सहजी वाटते...

दुरदेशी कुठला ढग

दुःख भराने येतो?

खिडकीतल्या ओंजळीसाठी

थेंब साजिरा होतो

तुझा हसरा पाऊस म्हणजे

ढगांचे थेंब थेंब मरणे

आणी तरीही अलगद

अलवार ओंजळ भरणे....

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

८.५.२०२३

 

तुझेच पांथस्त...

तु ध्यान लावले अद्भुत 

संथ निरंजने काठी

निघण्या सारे विश्व

अपार शांती पाठी...

कलिंग होते सम्यक

आम्रपाली शुध्द होते

अंगुलीमालाचे हृदय ही

या पथावर बुध्द होते 

असता सारे पेटले

तुझी आस दाटते

नतमस्तक होण्याजोगे

तुझे पाऊल वाटते

तु देतो सम्यक सारे

तु पेरत राहतो शांती

सारे तुझेच पांथस्त

इतर मार्गाअंती......

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

५.५.२०२३

 

 

 

उदक...

तु उदक सोड गं बाई!

या भयाण दुराव्या वरती

हे थवे हुरहुरीचे का

उगा नभी भिरभिरती?

कसले देवू अर्ध्य

वाहू कसले फुल?

माझ्या भावतळाला

तुझ्या आशेची हुल

तु दुर दिशेवर टाक

तुझी आभास छाया

मी धारुन घेईन मजवर

ती गर्द शामली माया

तु सजवून घे पंचारती

घे ओवाळून तुजला

पहा निरखून तो पदरही

कोणाच्या अश्रूत भिजला....?

नको उसासे घेऊ

फुटेल इकडे बांध

अंतरात जे तुटते

त्यास अलवार..सांध...

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

४.५.२०२३

 

 

 

बंदी

पारावर हल्ली कोणी नसते

पिंपळ उगाच कातर वेडा

गावमाळांच्या पाऊलवाटा

जिव तयांचा थोडा थोडा

जखमांचे गाव का हसते

वेशीस कसे टाळावे?

धुप अत्तरी हुंदक्याची

का आसवांस ढाळावे? 

गलबल्याची सांयप्रार्थना 

देवास भावत नाही

तो असा कसा सर्वज्ञ?

भक्तास पावत नाही

पाखरांनी नाव टाकले

दर्ग्यावर उरूस भरतो

आत्मा अवलियाचा

नभात बघ भिरभिरतो

नदी अशी कशी ही

पुढे निघाली दुर

डोळ्यात ठेवुन गर्त

एक हसरा पुर

हात कुण्या अज्ञाताचा

शब्दावर फिरत नाही

अव्यक्त कविता माझी

उगाच झुरत राही

माळावर शब्द फिरती

मनात अर्पण धुंदी

मी असा मुक मुक्याने

सोसत असता बंदी.....

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

३.५.२०२३

 

 

 

 

अंतःकरणातील नाळ

मी उगाच फुलून येतो

झाड कवेला नसता

हे ओरखडे का हसती

अलवार दवास पुसता

काळोख असा का वाहे?

संथ नदीचे पाणी

घड्यास कसली तृष्णा

पडे अशी दिनवाणी?

रात बुडाली सये

ध्रुव राहीला मागे

जप कुण्या हाकेचा

नयनी अखंड जागे

सन्यांशी एकट तळे

उगाच मजवर हसते

पडले फुल अवनी

आभास नुसते नुसते

येतो का पाऊस तिकडे

का उगाच ढगांच्या राशी

विरेल हा ही आभास

कशास उदास होशी?

माझ्या सावलीला हल्ली 

अंधार सोसवत नाही

ही जखम असली कसली

उसवता उसवत नाही  

नकोस घालु फुंकर

एकटे जळू दे

मी युध्द पुकारले नाही

तुलाही कळू दे....

उगाच हतबल होऊन 

कोणी का करावा त्रागा?

अंतःकरणातील नाळेचा

अतुट असता धागा...... 

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२.५.२०२३

 

 

एकलव्याचं जंगल

मी....

कविता लिहीण्यासाठी

शब्दांकडे गेलो...

शब्दांनी होकार भरुन

विचारलं...

"भाव कुठुन आणशील?"

मी तडक पोहचलो

तुजकडे..आणी

तुझ्या दाराशी थांबुन

पसरली झोळी......

पण तु......

पसाभर दाण्यासाठी

"हंगाम नाही" म्हणतेय..... 

मी शोधतो आहे हल्ली

एकलव्याचं जंगल

मलाही साधावंसं वाटतंय

आता कवितेचं कसब......

तुझ्या मातीच्या पुतळ्याच्या साक्षीने

कधी तु मागशीलही 

त्या बदल्यात भावदक्षिणा

मी मात्र......

सा-या कविताच तुला

अर्पून टाकेन तत्क्षणी....

यत्किंचितही न कचरता......

मी अव्वल असेन का

बिनकवितेचा?

असा कुठलाच किंतू परंतू 

न बाळगता......

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

१.५.२०२३

 

कोण्या कंठासाठी

हल्ली.....

तुला वेळ नसतो

वागण्यात...

मुळीच मेळ नसतो

जतने...

का खरेच अवघड?

प्रेम ....

तसाही खेळ नसतो.... 

मी लिहतो 

असे काहीबाही

आणी आपसूक 

खोडून टाकतो

हुंदक्याच्या प्रलयाचे

येतात अनेक घाले

आवर्त मी त्यांचे

अलवार मोडून टाकतो.... 

मी करतो कोरी पाटी

तुझ्या शब्दासाठी

कोणीही उरले नसता

माझ्या शब्दापाठी.....

मी उगाच कातर होतो

कोण्या कंठा साठी?

तु नाहीस भगवंत माझा

जो धावेल हाकेसाठी....

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

१.५.२०२३

 

सागर मागे सरता

काजव्या पाठीचा प्रकाश

का येतो हाती धरता?

लाटांची लाज न राखे

सागर मागे सरता....

बेवारस नग्न शिंपले

ओल्या वाळू वरती

कविता अखंड कोरडी

शोधत अनाम भरती

मी देवू कसले उधाण?

की आटुन घेवु सारे?

की जळात बुडवून देवु

हे शब्द तळमळणारे?

गाईल का कधी कोणी 

माझ्या तळाच्या लाटा?

की सागर पुसत असतो

वाळुत हरवल्या वाटा? 

निश्चल का सागर राही?

तळ तयाचा आटलेला

मी चंद्र पुनवेचा विझवे

भरतीस पेटलेला......

बुडवतो शब्द माझे

यत्नी पुष्पक येत नाही

देण्या परत गाथा

तुझे धाडसही होत नाही.....

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

१.५.२०२३