आठवांचा शर

शहर होते एक साजिरे

आणी गर्द पाऊस ढग

निघून गेल्या सरी अनंत

मागे शिल्लक नुसती धग

एक आस होती देखणी

रस्ते ही गजबजलेले

तगमगत तमात करती

दिप मुके विझलेले

मी दृष्टीहिना सारखा

चेह-याचे अंदाज लावे

ही वाट अशी अनावर

का उगा जिवास भावे?

असेल सुना झरोका

निश्चल असतील पक्षी

कोमेजून निरंगी आणीक 

तुझ्या पडद्यावरची नक्षी

असेल का तो डोंगर 

अजुनही तेथे उभा?

तु खरंच घेतली होती 

निघण्या आधी मुभा?

तु का निघावे असे

सोडून मागे सारे?

आणी एक तळे ते

एकट तगमगणारे?

मी किती तरंग मोजू?

येईल कधी का लाट

तु येशील कधी का तुडवत

ती तळ्याकाठची वाट?

हे असले कसले जाणे

पाऊलखुणाही ना मागे?

आठवांचा तिक्ष्ण शर हा

किती जिव्हारी लागे....

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२९.५.२०२३