बंदी

पारावर हल्ली कोणी नसते

पिंपळ उगाच कातर वेडा

गावमाळांच्या पाऊलवाटा

जिव तयांचा थोडा थोडा

जखमांचे गाव का हसते

वेशीस कसे टाळावे?

धुप अत्तरी हुंदक्याची

का आसवांस ढाळावे? 

गलबल्याची सांयप्रार्थना 

देवास भावत नाही

तो असा कसा सर्वज्ञ?

भक्तास पावत नाही

पाखरांनी नाव टाकले

दर्ग्यावर उरूस भरतो

आत्मा अवलियाचा

नभात बघ भिरभिरतो

नदी अशी कशी ही

पुढे निघाली दुर

डोळ्यात ठेवुन गर्त

एक हसरा पुर

हात कुण्या अज्ञाताचा

शब्दावर फिरत नाही

अव्यक्त कविता माझी

उगाच झुरत राही

माळावर शब्द फिरती

मनात अर्पण धुंदी

मी असा मुक मुक्याने

सोसत असता बंदी.....

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

३.५.२०२३