काहूरबुडीचे शिलालेख

हात तुझे अनावर

हळदीत ओल्या मळले

स्पर्शाचे निर्वाण दुःख

मनास असे मग कळले

हे कोण अंतरी ढळते

धुसर तुझी का छाया

मी दुर रानी बसूनी

त्यागत असता माया

शिलालेख काहुरबुडीचे 

मी ध्रुव दिशेस उभारे

सावल्यांच्या प्रदेशी कोण

पिटे मिलन नगारे?

वटवृक्ष हळूच हसतो

युग सरकता पुढे

फांदीवर कोणता पक्षी

घरट्यास बिलगुन रडे?

ईथे कोण उदासी

भरते रोज पाणी

मी निर्जन वाटेवरती

ठार उभा अनवाणी

निशब्द कविता माझी

मग खुलते मध्यराती

जणू प्रकाश उजळण्यासाठी

जळणा-या मंद वाती......

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२५.५.२०२३