ढळते सांज अशी
जसे पडते फुल
आणीक काळजावर
गंधभारली भुल
शिखरावर झुकतो
कसला गर्द भास
अन् बहरते अंतरी
कोणी नसले खास
संदर्भ कसले येती
ओंजळी धुसर सगळे?
मी मलाच पाहतो दुर
मजपासून वेगळे
बोलवत नाही मी
मला माझ्या मिठीला
पापण्याचे बुलावे या
तुझ्या आर्त दिठीला
पांघरावे का हे आभाळ
चांदणे भेटण्या....?
की तारा होऊ अनाथ
पोरके होऊन तुटण्या?
निर्मळा!
मागशील का मग
काही दोघांस मिळणारे?
ज्याने हसतील दिवे
वृंदावनी मुक जळणारे
की विझू असाच
नभाच्या कोपरी कुठल्या?
ऐक ना ! धीराने कधी
अंतरात हाका उठल्या.....
やraτa प"
www.prataprachana.blogspot.com
३०.५.२०२३
No comments:
Post a Comment