अंतःकरणातील नाळ

मी उगाच फुलून येतो

झाड कवेला नसता

हे ओरखडे का हसती

अलवार दवास पुसता

काळोख असा का वाहे?

संथ नदीचे पाणी

घड्यास कसली तृष्णा

पडे अशी दिनवाणी?

रात बुडाली सये

ध्रुव राहीला मागे

जप कुण्या हाकेचा

नयनी अखंड जागे

सन्यांशी एकट तळे

उगाच मजवर हसते

पडले फुल अवनी

आभास नुसते नुसते

येतो का पाऊस तिकडे

का उगाच ढगांच्या राशी

विरेल हा ही आभास

कशास उदास होशी?

माझ्या सावलीला हल्ली 

अंधार सोसवत नाही

ही जखम असली कसली

उसवता उसवत नाही  

नकोस घालु फुंकर

एकटे जळू दे

मी युध्द पुकारले नाही

तुलाही कळू दे....

उगाच हतबल होऊन 

कोणी का करावा त्रागा?

अंतःकरणातील नाळेचा

अतुट असता धागा...... 

やraτa प"

www.prataprachana.blogspot.com

२.५.२०२३