सांजभुल.......

फांदीवर टेकला सुर्य
म्लान होत विझतो
सांजेच्या गर्भात हळवा
अंधार मुक थिजतो

ढगांची दग्धभुमी
किरणांची विझती काया
अंधारलाटा पसरती
धरणीवर काळी माया

हलकीच हुल वावटळीची
हवा अवखळ वाहते
दुरल्या वळणावर झाड
स्पर्शाची वाट पाहते

सुर्य विझत जातो
शिलगवत रातीचे दिवे
आकाश कवेत घेते
परतते पाखर थवे

गित सांजेचे बहरे
रातराणीच्या तनावर
तुझ्या गंधाचे ठसे उमटती
कवितेच्या पानावर

शिळ घुमते आभाळ
अलगद होते हंबर
रातीच्या हृदयावर लटके
शब्दचांदणी झुंबर

मी पेरत जातो शब्द
अंधार विझून जातो
शब्दांच्या कुशीत बहरून
चंद्र सजून येतो...

अंधाराच्या श्वासावर
अलगद उमलते शब्दफुल
माझ्या कवितेस पडते
नित्य तुझी... सांजभुल..
(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
29/4/2020
prataprachana.blogspot.com

पाऊलखुणा....

सांजेच्या सावलीत
स्वप्ने जोजवलेली
नभाच्या हनुवटीवर
चंद्रकोर सजलेली

आसुस मनाचे गाणे
धमण्यात सा-या घुमते
आत्म्याचे हिरवे फुलबन
बहरात कुठल्या रमते

हे बहराचे पर्व
सुगंध मनास भारी
नित्य घडते सांजवेळी
आठव बावरी वारी

निजदाटली रात
दिव्यात तेवत राही
प्रकाशाचे रूदन
सागरपृष्ठावर वाही

ओलदाटल्या वेळी
सांजेचे मुक्त होणे
सांजक्षितीजावर चकाके
धम्मक पिवळे सोने

अंधाराची विण उसवते
आठवणींचे धागे
बंद डोळ्यात साचे
एक स्वप्न जागे

ओल्या रेतीवर दिशाहीन
उमटतात पाऊल खुणा
एकांत समयी दाटे
ॠणानुबंध जुना

हाक कुठुन ही ओली
किरणात दिसून येते
अंधूक पाऊलनक्षी
लाट पुसून जाते.....
♡pr@t@p♡
"रचनापर्व"
27/4/2020
prataprachana.blogspot.com

सांजवेळचे बकुळगाणे.....

क्षितीज विझत्या वेळी
उमटती भावबंधी तरंग
पाण्याच्या श्वासाला
मग बाधतो चांदणरंग

पेटत्या पाण्याचे असे
होवून जाई तिर्थ
सांजवेळचे बकुळगाणे
भिजून होते सार्थ

लहरीच्या आत उमलते
एक दिर्घ पोकळी
किना-याला झोंबत असते
ओल्या लाटांची साखळी

तुषारांतुन बहरून येते
मृगाचे कस्तुरी मन
डोलणा-या अवकाशी
लवंडे चांदण बन

सांज साधते अवखळ
माझ्या शब्दांशी मेळ
बुडून होते ओली
तुझ्या आठवणींची वेळ

शब्दाच्या हृदयाची मग
मी पेटवून देई मशाल
तुझ्या परिस स्पर्शाने
साधा टिंबही होतो विशाल

भाव असा कोणता
पाण्याच्या अधिर वक्षावर पडतो?
माझ्या कवितेला असा नित्य
प्रवास भिजका घडतो....!!!
♡Pr@t@p♡
"रचनापर्व"
26/4/2020
prataprachana.blogspot.com

तमात बुडतो गाव....

हा वसंत सारा तारण
शब्द फुलण्यासाठी
कळ्यांचे सुगंधी नि:श्वास
फांदिवर खुलण्यासाठी

तुझे अत्तर दिशात
आसमानी गंध भिनतो
वारा स्तब्ध मुका अनाहुत
अलवार उधाण बनतो

फुलांना जाग सांजवेळी
पाण्याला तहान लागे
दारात अडकल्या पदराचे
हसती उत्सूक धागे

तगमगीच्या सायंकाळी
निळे चांदणे बहरते
मनाच्या गाभा-यात
फुलपाखरू विहरते

इशा-याची हुल उठते
होई मनाची धावा धाव
निघत नाही पाउल तोवर
तमात बुडतो गाव..

पावलांचा हिरमोड
वाट बुडून जाते
अंधाराच्या सावली आड
वेल झडून जाते

मग सांजकाहुरी हवा
दिव्यात जळत राहते
एक जळती वात आसुसुन
चंद्र पाहत राहते....

चंद्र पतंगा बनतो
घेई वातीवर झडप
पुन्हा सारे गाव होते
अंधारात गडप.......!
(प्रताप)
25/4/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com

मखमली शब्द गोंदण

मैफिली सुन्या
तु नभी वसंत पेरावा
कवितेला स्पर्शावे तु
शब्दास रोमांच घेरावा

तुझ्या घडणावळीची अक्षरे
काव्य बांधत न्यावे
उसवत्या मनाच्या धाग्यांनी
मखमलीतुन सांधत यावे

लिहावी तुझ्या आत्म्यावर
कविता अमीट अमर
झेलून घ्यावेत हृदयी
सारे भावहिंदोळी समर

गायहंबरी भाव
ओळीतुन दाटून यावा
शब्दांच्या काळजाला
पान्हा फुटून यावा

पाषाणानेही कोरून घ्यावे
मखमली शब्दांचे गोंदण
गंध यावा कवितेला
जसे लेपले चंदन

खिडकीच्या तावदानातुन
बहरावी शब्दफुलाची फांदी
चकोराच्या पंखाने द्यावी
आर्त आठवणींची नांदी

चांदण्याच्या रंगाने
मी लिहीत जावे गाणे
चैत्राच्या हृदयाला लगडो
वसंत कोवळी पाने.....
(प्रताप)
24/4/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com

का पेटतो सांजवेळी.....

प्राजक्त बनाच्या मनावर
रूतती आठवणीच्या टाचा
झाकल्या ओंजळीस सुगंधी
फुटून येई वाचा

डोळ्यात अगणीत प्रतिक्षा
काहूराचे बहर सांडले
हिरव्याकंच फांदिवर
हृदय जणू हे मांडले

रस्त्याच्या कडेवर
ही कसली छाया
का आतुरतो रातवा
पेरत चांदण्यावर माया

हे फुलबनाचे काफीले
हे आठवणींचे भास
बहराच्या आभासानेही
फुलांना ये सुवास

टेकडाच्या माथ्यावर
हवा गित गाते
स्पर्शून मनाचा गाभारा
का तुझ्या दिशेस वाहते?

हे आभाळ चैत्राचे
सारे खुले अवकाश
चांदव्याला सोनेरी रंग
चढतो सावकाश

उष्णमातीत अनवाणी पावले
कसली रेखतात रांगोळी
का पेटतो अवघा अवकाश
मुक, शांत, सांजवेळी?

(प्रताप)
"रचनापर्व "
21/4/2020
prataprachana.blogspot.com

पेटे वैशाखाचे रान.....

मनाच्या माळावर पडे
शब्दांचे देवधान
कवितेच्या पळसाने पेटे
वैशाखाचे रान

फुलांची झडती
लागे कवितेची रास
माझ्या श्वासाला
ओंजारतो बासरीचा भास

पेटत्या शब्दांना दे
तुझ्या स्पर्शाची फुंकर
शब्दाना लगडो माझ्या
तुझे पैंजणी झंकार

अंधार झोंबतो
मनी रंगाची उल्का
निनादतो पायरव
दुर वाटेवर हलका

शब्दापार कविता
आभाळाला भिडते
व्याकुळ अभंग
तार वेणूशी जुडते

ओघळतो कृष्ण
राधा ओंजळ पसरे
सावडून घेई मी
गोकुळ हसरे

काळीजझोंबी सुर
आकाशी झरतो
शब्दापार कवितेचा
मी हंगाम धरतो
(प्रताप)
19/4/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com

फुलवातीचे बन.....

देऊळगिते,अजान
आणी अभंगाचे सुर
मनाच्या नदीला
सागरओढी पुर

फुलवातीचे बन
उजेडीगंध फुलतो
पायरवाचा रूनझुन नाद
मनात का खुलतो?

निर्माल्याचे गाणे
मनात दाटून येते
आभाळाच्या गर्ततेतुन
सांज फुटुन येते

हळदरंगी चांदणे
अंधार होई'हिरवा'
मेहंदी गंधाच्या हातचा
उडून येई पारवा

तगमगीच्या भिंतीवर
साचते एक अंधारवेळ
फुलपाखरी पंखाना
न लागे रंगीत मेळ

दिवा मनाचा जळतो
अंधाराला बिलगुन
वात उसवते एकटी
प्रकाशातुन विलगून

हुरहुरीच्या सायंकाळी
कोणाचे पैंजण वाजते?
उत्सुक,अनावर पाउलवाट
मोहरून का लाजते?
(प्रताप )
16 एप्रिल, 2020
"रचनापर्व "
prataprachana.blogspot.com

अंधारयुगाचे लटकन.....

अंधारयुगाचे लटकन...
-------------------------
मनातल्या ओघळफुलांनी
मी चितारे शिल्प
अंतरीच्या खोल दिव्याला
उसंत नसते अल्प

सांज आभाळी,बावर वेळी
दिपकलिका नमते
तमगंधी अवकाश कडेवर
किलबील सारी जमते

अवकाशी तगमग घेवून
अंधार प्रसवे संध्या
बहरून येती आठवफुलांच्या
गहि-या रंगीत फांद्या

फुले आभाळी फुलून येती
चांदणे पायदळी सांडते
अंधाराचे काळीज घेवून
सांज प्रकाश मांडते

अंतरीचा दिवा तेवतो
बंद डोळ्यात प्रकाश दाटे
ओळखीच्या पाउलवाटी
कोण पसरले काटे?

मनाचे गहिवर खोल
सांज दाटते चटकन
तेवत राही काळजावर
अंधार युगाचे लटकन..

चांदण्याचे अंबर वेडे
हर सांजेत डळमळे
भरून येते माळरानावर
एक हसरे तळे.......
(प्रताप)
"रचनापर्व"
15/4/2020
prataprachana.blogspot.com

आभाळ ऊंची नायका...!!

आभाळ ऊंची नायका!
तु तळपता प्रज्ञासुर्य!
वंचित दुबळ्या मनाचे
तु अफाट झुंजार धैर्य..

तमात पिचल्या पिढ्यांचे
तु तममुक्तीचे पर्व
तु आमची सुरूवात
तुच आमचे सर्व..!

तु 'मानवमुक्तीचे सुक्त'
आमच्या आत्म्यावर कोरलेले
उगवू आम्ही उद्याचे सुर्य
तु धमन्यात पेरलेले..

तुझ्या प्रकाशी पावलांनी
झोपडीचे महाल झाले
थोतांड धर्ममार्तंडाचे
जगणे बवाल झाले...

तु शोधून दिला बुध्द
तु दिलेस संविधान
भारताच्या आत्म्याला तु
दिलेस समता-भान

तुला अर्पून सारे माझे
समर्पणाची आस मिटत नाही
माझ्या कवितेलाही समर्पक
शब्द फुटत नाही!

तरीही ही शब्दफुले
मी तुला मनातुन वाहतो
हे शब्दधनही तुझेच देणे!
ॠणात तुझ्या राहतो..
(प्रताप)
14/4/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com

मानवमुक्तीच्या दात्यास ही शब्द वंदना!
डाॅ. बाबासाहेब आंबेडकर यांना त्यांच्या जयंतीनिमित्त कोटीकोटी अभिवादन!
महामानवाने दिलेले संविधान व दिलेला मार्ग अनुसरत सर्व चालो!
मानवमुक्तीच्या लढ्यास बळ मिळो!

पाखरपंखी तगमग..

गर्द सायंकाळी
अंधाराची लगबग
मनात साचे गर्तखोल
पाखरपंखी तगमग

सांजपावली पैंजण
मनात इवले बिज
ओढ मनाला लागे
झरून जाई निज

सांजसाचला माळ
बहरते बासरी धुन
पाखरांची ललकारी
वाटे ओळखीची खुण

तु नकोस पेरू तम
ऊजेडाची लागे आस
मोहरल्या चांदण्याला
मग स्पर्शाचा सुवास

मी गीत तुझे आभाळी
अलगद देतो पेरून
शिल्प मनाचे माझ्या
तुझ्या आत्म्यावर कोरून

आस भरली सायंकाळ
माळरानी फिरते
बासरीच्या ओढीने
राधा एकली झुरते!

दाटून येतो शाम
व्याकुळ होती गाई
सांज व्यापन्या कसली
रातीस होते घाई?
(प्रताप)
11/4/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com

प्रेमाचे प्राचिनत्व.....

रात प्राचीन प्रेमिका
चांद नभीचा साजण
चांदण्याच्या आत्म्यावर
हळू उमटते गोंदण..

डोंगराच्या माथ्यावर
चांद सारा सांडतो
रातीच्या प्राक्तनाशी
अंधार उगा भांडतो

आत्म्याच्या चोचीने
चकोर हळवे बोलतो
पिंपळवृक्ष सोनेरी
पट मनाचे खोलतो

मी मुका उभ्याने
घेवून हृदय पात्र
रेखत राहतो अंधारी
उजेडाचे चित्र

सुन्या माळावर अवघे
चांदणे झिरपत वाहते
चित्र जाते ओसरून
कविता शिल्लक राहते

मी शब्दाच्या आत्म्यात
शोधतो पावन क्षण
पहाटेच्या उजेडात
बहरते अंधाराचे बन

हा अंधार हा चंद्र
युगाचा लपंडाव
लागत नाही यांच्या
प्रितीचा प्राचीन ठाव...
(प्रताप)
11/4/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com

चांदण्याची शब्दघडण....

चांदण कळ्या आड
झिरपते अवकाश
रातराणीचा ॠतु
पेरी गंध सावकाश

या कल्लोळ घटीकेत
वारा अबोल मंद
चांदआत्मी रातीस
लागे आठवणीचा छंद

निद्रेच्या मनाला
डोळ्यांची बांधणी
पुकारत्या वाटेला
उजाळते चांदणी

दिव्याचे उमलणे
वातीचे झोत
चांदवा शोधे
आत्म्याचा पोत

हे विराणीचे सुर
ही पेटती आकाशगंगा
आर्त खोलवर चाले
पुका-याचा दंगा

आभाळाचे पट
चांदण्याचे थवे
रातीच्या काळजावर
उतरे गीत नित्य नवे

मी शब्दांची घडण
चांदण्याने रेखी
प्रकाशते मोहरून
काव्य सखी
(प्रताप)
10/4/2020
"रचनापर्व"
prarataprachana.blogspot.com

आमच्या पथदिव्यांनो.....!!

 .....पथदिव्यांनो!!!!

'शाल्व'आणी 'पिंपळ'
छायेत एकाच युगात
प्रदिप्त झालेल्या
पथदिव्यांनो!
तुमचा प्रकाश अव्हेरून
आता येथील झुंडी
अंधारप्रवासी झाल्यात.....!

आणि
थोतांडाला
त्यागून तुम्ही मिळवलेले
'कैवल्य ज्ञान' आणी 'बुध्दत्व'
अव्हेरून तमासक्त नशेत
त्या भरकटत
असतात..भाविक बनून!

तेंव्हा हे
शाक्यमुनी!
आत्मप्रज्जवलीत
होण्यासाठी तुझे
'अत्त दिप भवं'
व महाविरांच्या
'अंहिसा परमो धर्म' चा
वाटसरू बनणेच इष्ट ठरेल!

आताच्या रोगट वसंतातही
इतरांचे फुलोरे बेभानतेने
लुबाडणा-यांना
उमजेल कधीतरी
नक्कीच !
भरला वसंत असतानाही
त्याला त्यागून
तुमची वंदनीय पावले
शाश्वत सत्याकडे निघाली होती....

(प्रताप)
6/4/2020
महावीर जयंतीपर्वाच्या सर्वांना हार्दिक शुभेच्छा!
(#महावीरजीना ज्ञानप्राप्ती शाल्व तर गौतम बुध्दास बुद्धत्व पिंपळवृक्षा खाली प्राप्त झाले होते, दोघेही समकालीन होते)

सावटाचा वसंत.......

हा सावटांचा वसंत
बहर वाटत नाही
पानगळीचे भय मनातुन
किंचीत सुटत नाही

आले अंकुर 'अस्पर्शी'
चैत्र उदास वाटे
स्पर्शाचे पंख मखमली
त्याला मृत्यूचे काटे

या हंगामात असा
'अस्पर्शी' मोहोर कसला?
कोकिळेचा आवाज दबका
जणू हुंदका फसला

माणसे, बहर,मोहोर
सारेच झाले बंदी
तरी सजवते कोवळीक
हरखुन ही फांदी?

होईल कदाचित मुक्त
हे वसंताचे दान
आणी मुक्त होईलही
कदाचित गुलमोहराचे रान
(प्रताप)
1/4/2020
#कोरोनाची अस्पर्शी कविता#