पाऊलखुणा....

सांजेच्या सावलीत
स्वप्ने जोजवलेली
नभाच्या हनुवटीवर
चंद्रकोर सजलेली

आसुस मनाचे गाणे
धमण्यात सा-या घुमते
आत्म्याचे हिरवे फुलबन
बहरात कुठल्या रमते

हे बहराचे पर्व
सुगंध मनास भारी
नित्य घडते सांजवेळी
आठव बावरी वारी

निजदाटली रात
दिव्यात तेवत राही
प्रकाशाचे रूदन
सागरपृष्ठावर वाही

ओलदाटल्या वेळी
सांजेचे मुक्त होणे
सांजक्षितीजावर चकाके
धम्मक पिवळे सोने

अंधाराची विण उसवते
आठवणींचे धागे
बंद डोळ्यात साचे
एक स्वप्न जागे

ओल्या रेतीवर दिशाहीन
उमटतात पाऊल खुणा
एकांत समयी दाटे
ॠणानुबंध जुना

हाक कुठुन ही ओली
किरणात दिसून येते
अंधूक पाऊलनक्षी
लाट पुसून जाते.....
♡pr@t@p♡
"रचनापर्व"
27/4/2020
prataprachana.blogspot.com